28 Aralık 2009 Pazartesi
24 Aralık 2009 Perşembe
Gözleme Ve Tarassutta Yanlış Adres
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
mehmetnatik1@gmail.com
Bilgi sızdıran askeri izliyorlardı!!!
Kimler TSK Özel Kuvvetlere bağlı subaylar!!!
Bilgi nereden sızıyormuş?
Asakir-i Mansura'nın içinden...
Bilginin içeriği???
Bakın işte orası su götürür boyutlara gelen çok karmaşık(!) bir vaziyetin cirit attığı bir alan...
Malumunuz darbedir, Ergenekondur, adı şaibeli işlerle anılan bir takım muvazzaflar...
Kamuoyu uzun süreden beri bu olaylarla yatıp kalkıyor...
İntihar edenler, hastane köşelerde ömür tüketenler...
Hal böyle olunca teyakkuz hali...
Sanki olağanüstü hal...
Ama bunların dışında daha vahim ve serapa bir durum söz konusu...
Düşünün bir kere...
Sanki Yer Türkiye Cumhuriyeti Devleti değil Soğuk Savaş dönemi iki kutuplu dünya..
Devletin içinde devletin en önemli kurumları elbirliği içinde olması gerekirken garip bir biçimde rakip devletler misali kıran kırana mücadele ediyor...
Siyasi iktidar devlet yönetimindeki bürokrasinin şahsı manevisinde bazı bürokratlar tarafından kaleyi fethetmeye gelen harici bir unsur ya da kaleyi içten fethetmeye çalışanlar gibi algılanıyor...
Birisi devleti sahipleniyor(!)
Diğeri ise sanki devleti zaptetmeye çalışan düşman kuvvetler gibi görülüyor...
Siyasilere -ki onun içinde de partisine göre geliştirilen tavır neticesinde- siz gidicisiniz biz kalıcıyız mantığı ile muamele çekiliyor...
Devletin kurumlarının tamamının birbirini tamamlayan mütemmim cüz olması gibi siyasi partilerin aynı hale içinde yer alması görmezden geliniyor.
Zihinlerde yabancı unsur gibi telakki edilen bir yapı yaratılıyor...
Devletin idareye seçimle gelen Hükümeti, Başbakanı ve sair unsurlarına garip bir biçimde farklı gözle bakılarak farklı muamele gösteriliyor...
Bunu yapan kim devletin sahibi biziz diyenler...
Koruma kollama refleksi geliştirenler...
Bu refleksin kime karşı ve nasıl geliştirilmesi gerektiği çok açık...
Ülke topraklarında gözü olan yabancı güç ve düşman unsurlar...
Ama içinde bulunduğumuz hale ve yaşadıklarımıza baktığımızda koruma ve kollama refleksinin ters çalıştığı gözlerden kaçmıyor...
Sistemin yegane meşruluk aracı olan TBMM ve Siyasi Partilerin seçim sonucu iktidara gelerek kurdukları hükümet maaşlı bürokrasi tarafından istiskal edilmeye çalışılarak koca bir ülke halkının kaderi üzerinde satranç oynanıyor...
Ve kaçınılmaz olan son...
Ülkenin en köklü ve halka hizmet aracı olan kurumları içinde barınan bir kısım bürokratların algılarının kendilerini yanlışa sürüklemesi ile ülkenin ve halkın menfaatlarını korumak ve kollamakla mükellef kurumları yıpranmaya başlıyor...
Kurumları yıpratan kurum mensupları garip bir biçimde aynı gemi içinde yolculuk ettiklerini unutuyorlar...
Evet gözleme ve tarassut yapılmalı ama gözler hudut haricinde olmalı dahilde değil...
Gözleme ve tarassutun yanlış adrese yönelik olmasıdır ki bunların sayesinde güç duruma düşen ve düşürülen koskoca bir TSK kamuoyu önünde arz-ı endam etmeye başladı...
...
Tabi bu durum kaçınılmaz olarak evladını koruyan anne refleksiyle hareket eden bir kurum adına hareket eden ve açıklama yapan onun komutanlarını savunma yapar ifadelerle huzura çıkardı...
Biz eskiden rastlıyorduk...
Alışkındık(!) flaş açıklamalara ama böylesine değil...
O açıklamalar sözde değil özde olurdu...
Tanırım iyi çocuktur şeklinde olurdu...
Balans ayarı şeklinde olurdu...
Ayaküstü ağzı sulanarak bir demeç almaya çalışan -Gazeteci Ergün Babahan'ın deyimiyle- yarı askeri medya mensuplarına söylenenler ve onların allayıp pullayıp korku tünellerine sokarak güya haberleştirdikleri bak döverim haaaa kıvamında söylemler olurdu...
Adı açıklanmayan bir üst düzey komutana ait olurdu...
Televizyon ekranlarında açık oturumlarda arzı endam eden ve ağzının suyu akıtarak sizi dinliyoruz efendim pozlarındaki programcıların ağzına bakılan emekli generallerin tehditkar ve akıl verici konuşmalarında kendini bulurdu...
Akredite edilmiş bilgilendirme toplantılarında embettet gazetecilerin tepeden bakmalarla söylenenleri heyecanla aktardıkları gazetelerinin sayfalarındaki sütunlarda yer bulurdu...
Ama dikkatlerden kaçan ve üzerinde durulmasına bile gerek duyulmayan bir ayrıntı vardı...
Hukuka uygunluk meselesi...
Hukukun hiç adı bile anılmazdı...
Hukuk çerçevesi gözetilmezdi...
Ben yaptım oldu olurdu...
Neden çünkü yapılanlar Hukuk Devleti çerçevesine sokulduğu zaman kalıba uymazdı...
Çünkü hukukdışı idi...
Hukuk diyenler ise urun söyletmen takımı tarafından linç ediliyordu...
Şimdi aynı refleksi sergiliyorlar...
Aynı tavrı sergiliyorlar...
Lakin tavır farklılıkları da beraberinde getiriyor...
Mesela abanın altındakilerin durduğu üstü kapalı vurgulanmakla beraber yanlış anlaşılmalardan dem vuruluyor...
Yapılan açıklamaların çok geçmeden yanıltıcı olduğu ortaya çıkıyor...
İnkar edilenler ispat ediliyor...
Yalan dedikleri görüntülü ve sesli kayıtlarla doğrulanıyor...
Yargı önüne çıkanların önceleri pervasızca sarfettikleri sözleri tevil etmeleri, yargı önüne çıkınca aniden sağlıklarının bozulmalarını bahane etmeleri, zoru görünce kaçmaları, hastane köşelerini mesken tutmaları içlerinden çıktıkları kurumların mensuplarını da rahatsız ediyor...
Kişilik zaafiyetleri sağlam kişilikleri sarsıyor...
Hayal kırıklıklarını artırıyor...
Böyle olunca da oynanan oyuna tahammülsüzlük içeriden dışarıya taşıyor...
Sızdırma(!) faaliyetleri başlıyor...
Sızdırma dedikte kendini Yenilmez Armada gibi gören yapı sızdırıyor...
Sızdırılan ise gerçekler...
Keşke gerçekler sızdırma yoluyla ortaya çıkmasa...
Şu çelişkilerle dolu son açıklama işin üzerine tüy dikiyor...
İnternet sayfasına düşünce kalıcı hale geliyor...
Enkaz olan bir yapının enkaz olduğu gözler önüne seriliyor...
Sisler arasındaki silulet netleştikçe vehametin boyutları daha da belirli hale geliyor...
Her tarafı dökülmüş yıkık dökük hale gelmiş bina yeniden sıfırdan imar edilecek anı bekliyor...
İSMET "ÖZEL" OLMAYA KARARLI!
GöZLEMεCİ
sstirit@msn.com
Görüşlerinin kabul edilip edilmemesinden bağımsız olarak söylediklerine kulak kabartıp, duruşuna kayıtsız kalınamayacak insanlar vardır. İsmet Özel bilhassa şiiriyle; ancak son zamanlarda kimsenin umursamadığı, bilinçli bir isteksizlikle uzak durduğu Türkiye için hayatî önemi haiz konularda fikirleriyle dikkat çekiyor. Değme İslamcıların söyleyemeyecekleri kadar radikal, Türkçülerin cesaret edemeyecekleri kadar rijit çıkışlar yapıyor.. İşin doğrusu, bu yaklaşımları hiçte eğreti durmuyor. Söylenilenlerin sahih ve sahici olması sahibinin kimlerden olduğuyla ve motivasyonuna hangi saiklerin eşlik ettiğiyle sıkı sıkıya irtibatlı..
İsmet Özel katıldığı bir televizyon programında yine "döktürmüş"..
sstirit@msn.com
Görüşlerinin kabul edilip edilmemesinden bağımsız olarak söylediklerine kulak kabartıp, duruşuna kayıtsız kalınamayacak insanlar vardır. İsmet Özel bilhassa şiiriyle; ancak son zamanlarda kimsenin umursamadığı, bilinçli bir isteksizlikle uzak durduğu Türkiye için hayatî önemi haiz konularda fikirleriyle dikkat çekiyor. Değme İslamcıların söyleyemeyecekleri kadar radikal, Türkçülerin cesaret edemeyecekleri kadar rijit çıkışlar yapıyor.. İşin doğrusu, bu yaklaşımları hiçte eğreti durmuyor. Söylenilenlerin sahih ve sahici olması sahibinin kimlerden olduğuyla ve motivasyonuna hangi saiklerin eşlik ettiğiyle sıkı sıkıya irtibatlı..
İsmet Özel katıldığı bir televizyon programında yine "döktürmüş"..
| Bu sözler çok tartışılır! | |
| HABERTÜRK'te Balçiçek Pamir'le Karşıt Görüş programında bu hafta, Patrik Bartholomeos'un açıklamlarının ardından yeniden gündeme gelen azınlık hakları konuşuldu. 24.12.2009 00:09 | |
 Şair İsmet Özel ve Yazar Ahmet Turan Alkan'ın karşı karşıya geldiği programda İsmet özel çok tartışılacak açıklamalar yaptı. İşte Özel'in sözleri: PATRİKHANE BİLE MİLLİ DEVLETE AYKIRI "Ruhban Okulu kapalı kalsın" dersem, ben kimden aferin alacağım; "Açılsın" dersem kimden aferin alacağım, mesele budur. Lozan'da Patrikhanenin Türkiye sınırları dışına çıkması için gayret ettik. Ama başaramadık. Türkiye sınırları içinde değil Ruhban Okulu, Patrikhanenin bulunması bile milli devletimizin işine gelen bir şey değil. Atinalılar hala istanbul'dakinden büyük kilise yapmıyor, hala İstanbul'u kendilerinin sanıyorlar. "Çarmıha gerilmiş hissediyorum" sözü, Türkiye Cumhuriyeti aleyhine yürütülen işlerin bir safhaya geldiğinin göstergesidir. Bizim demokrat olmak gibi bir derdimiz yok. Vatanımızın hangi tehlikeler altında olduğu konusunda kimse ikazda bulunmuyor. MÜSLÜMAN OLMAYAN TÜRK OLAMAZ 1918 yılında Türk Bayrağı'nın altı en emniyetsiz yerdi. İstiklal Harbi verdik, bu topraklarda Türk Bayrağı'nın altı en emniyetli yer haline geldi. 13. asırdan sonra ikinci defa vatanımız oldu. "Burada sadece Müslümanın sözü geçer, Müslümandan başkasına söz hakkı tanımıyoruz" diyerek ikinci defa vatanı elde ettik. Mustafa Kemal 1921'de diyor ki: "Biz demokrat değiliz, biz sosyalist değiliz. Biz bize benzeriz." Bu Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun Atatürk biyografisinde var. Müslüman değilseniz Türk olamıyorsunuz. Türk demek Müslüman demektir. Her Müslüman Türk değildir ama her Türk Müslümandır. Bir insan bunun aksini söylüyorsa niyetini keşfetmek lazım. Türkiye Cumhuriyeti bir İslam Cumhuriyeti olarak kuruldu. Türk Bayrağı'nın altının emin bir yer olması için Türk devletinin İslam devleti olması zarureti vardı. "Tehlike atlatıldı" düşüncesi hakim oldu sonra. 1921 yılında açılan Meclis 1923'te neden yenilendi? Vazifede olan Meclis, Lozan Anlaşmasını kabule yanaşmayacaktı. Onlar Lozan'ı kabul edecek bir Meclis elde ettiler. İstiklal Marşımızın şairi ikinci Meclis'te yok. Türkiye Cumhuriyeti'nin şu anda İslam cumhuriyeti olması gerekiyordu, 86 yılımızı feda ettik. 1928 yılında İslam harflerinin değiştiği sene "devletin dini İslamdır" hükmü anayasadan çıkarıldı. "Türkiye Cumhuriyeti'nin dini İslamdır" yazacak olduğu halde "Neden İslam harflerini kaldırdınız?" sorusuna cevap verilemezdi. KİME "GAVUR" DENİR? Türk olmayana gavur denir. Gavurda akıl olsa Müslüman olurdu. NASIL TÜRK OLUNUR? Namaz kılarak. MÜSLÜMAN KOMÜNİST OLMAYACAK DA NE OLACAK! "Önce komünistti, sonra şeriatçı oldu, şimdi Türkçü oldu" diyorlar benim için! Ben hala komünistim. Müslüman, komünist olmayacak da ne olacak! "Bizi aldatan bizden değildir" diyor hadiste. Bundan daha komünistçe ne olabilir. ANADOLU SADECE TÜRKLER'İN VATANI "Ben bir ırka mensubum" diyen insanlar var. Ben ırkçılığın neyini kabul edeyim. Ben ırkçı değilim. Çünkü Türk ırkı yok. Türkiye diye bir ülke var ve bu ülkenin varlığını koruyabilmesi büyük atılımlar yapmasına bağlıdır. Birtakım insanlar bu atılımları imkansızlaştıracak bir yola girmişlerse asla saygıyı hak etmezler. Bu topraklar birilerinin hakimiyet alanı oldu. Greklerin oldu, Romalılar'ın oldu ama bu topraklar sadece Türkler'in vatanı oldu. İsmet Özel'in "Alevilerin sunnileşmesi gerektiği" şeklindeki yorumu da stüdyoda tartışma yarattı |
21 Aralık 2009 Pazartesi
Ah Bu Silahkaran-ı Zabitan
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
mehmetnatik1@gmail.com
İçinde bulunduğumuz süreçte silahlı bürokrasinin tavrını anlayan var mı bilmem...
Genelkurmay Başkanının son yaptığı konuşmayı basın ve medya kuruluşlarında takip ettikten sonra son zamanlarda sık sık yaşandığı gibi tam isabet salvo atışlara müsait bir konuşma diye düşündüm...
Görünen köy kılavuz isteyecek değil ya...
Davet icabeti gerektirir...
Hele sofra cömertçe sergilenmişse misafiri çok olur...
Nitekim öyle de oldu...
Yanlış zamanda yanlış mekanda yanlış tespitler üzerine kurulu yanlış bir konuşma...
Bir şeylerin yanlış gittiğinin görülmesi için ne yapılması lazım???
Bugüne kadar yaşanan hadiselerde rol oynayanların bu rollerini hangi gerekçelerle oynadıklarını, zorlama yaklaşımlarla içinde bulundukları vasatı ne hale getirdiklerini görmeleri için ne yapmak lazım???
Adı suç teşkil eden organize işlere bulaşanların hangi kurumların içinde barındıklarına bakmaları için ne yapmak lazım???
Ergenekon nam davanın özünün darbe girişimi olduğunun açıkça dillendirildiği bir ortamda askerlerin isimlerinin geçmesi anormal bir durum değil?
Milletin işi gücü yok da organizasyon ve mizansenler kurgulayıp ona uygun suçlu profili mi çizecek?
Her işimiz bitti de bir bu mu kaldı???
Her rütbeden askerin adının karıştığı gayrı meşru bir yapılanma söz konusu...
Ortalığa saçılan bu kadar bilgi ve belge, silah ve mühimmat bir hayal ürünü mü?
Bu kadar bu bilgi ve belgeyi hazırladığı gerekçesiyle toparlanan, soruşturmaya tabi tutulan insanlar bir hayal ürününe mi kurban ediliyorlar???
Ne yani cinnet mustatili mi olduk???
Şimdiye kadar bir kabus mu yaşadık toplum olarak???
Bir rüya aleminde mi yaşıyoruz yani???
Birileri bizi kabus dolu uykudan uyandırsın o zaman...
Acı olan gerçek inkar politikası üzerine kurgulanmaya çalışılan yaşadıklarımızdır...
Kimse kendini kandırmasın...
Kimse TSK’ya karşı örgütlü asimetrik psikolojik savaş yürütmüyor...
Aksine kendi halkına ve ülkeyi meşru yollarla idare etmeye çalışanlara karşı asimetrik savaş yürüten ve kendi kurumlarını buna kalkan olarak kullananlar deşifre oldukları için bunlar yanlışlarının görmezden gelinmesi için mücadele ediyor ve mücadelelerine hem kurumlarını hem de idarecilerini alet ediyor...
Yaygara koparmaları bundandır...
Onların yanlışlarını görmezden gelen mış gibi davrananlar ve meseleyi sulandıranlar da onlara bu yanlışlarında ortak olduklarındandır...
TSK'nin üst düzey komutanları bunlara kafa yormayı denesin...
Bir akıl karışıklığıdır gidiyor sen sağ ben selamet...
Yanlışlara ortak olmasınlar...
İpliğini pazara çıkardılar diye bir deyim vardır ya...
Kurumun, kurumların ipliği pazara çıkarılmasın...
Kimsenin kurumla yani TSK ile işi yok...
Bunca yazılan çizilenin ve soruşturmalara zemin teşkil edenlerin kurum içinde yuvalanan yanlış davranış sergileyenler olduğu gerçeği görmezden gelinmesin...
Aleme nizamat vermeye kalkışanlar önce kendilerine nizamat versin...
Salvo atışı yapanlar da nokta atışı yapmayı denesin...
Hükümet de devlet erbabı da eli kalem tutanlarda, el hasılı kelam, savunanlar da sözünü direkt söylesin...
Tekrar etmekten bıkmasın...
Adı suça karışanların oyunlarına gelmesin...
Birileri üst düzey silahlı bürokratlara hedef TSK değil TSK içinde durumdan vazife çıkarmayı olağan hale getirenlerdiri iyi anlatsın...
Üst düzey silahlı bürokratlar da hedefin TSK olmadığını bildikleri halde öyleymiş gibi davranmanın normalleşme sürecine bir katkı sağlamayacağını ve asıl bu davranışın işleri daha da içinden çıkılmaz hale getireceği anlasın...
Herkes üstüne vazife olanı yapmayı bir denesin...
Dış Siyasette Monşer Etkis(izliğ)i
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
Efendiiim gündemi soğumaya yüz tutmuş bir monşer değinisini daha daha sevgili okuyucularımız ile paylaşalım dedik...
mehmetnatik1@gmail.com
Önce bir özür...
Yazıların bir kısmının uzun olduğunun ve bir kısmınızın canını sıktığının farkındayız...
Lakin uzun da olsa yazıların tarafınızdan okunur hale gelmesi için çaba sarfettiğimizi değerli idrakinize sunmak boynumuzun borcudur.
Sürçü lisan affola...
Bu bahis de uzun soluklu olacak zira zaman tünelindeki gezintilerimiz meramı anlatma çabasına boyut katıyor.
Hal böyle olunca da söz uzuyor yüzyıl oluyor...
Hani laf lafı açar laf da cigara tabakasını derler ya işte onun gibi bir şey...
Efendiiim gündemi soğumaya yüz tutmuş bir monşer değinisini daha daha sevgili okuyucularımız ile paylaşalım dedik...
Niye böyle söyledik?
Şu çengel taktığımız linkte yer alan makalemizde o günlerin sıcak gündemini değerlendirerek iç siyasette hariciyeci etkisini geçmişi hariciyeci olupta farklı alanlarda boy gösteren bir kaç karakter üzerinden değerlendirmeler yapmış ve
"Bilenler bilir Monşer Türk Siyasi Literatüründe Dış İşleri mensupları için kullanılan bir terimdir. Hariciyenin yapısındaki yabancılaşmayı ortak akıl bir kelimeyle ifade edip işin içinden çıkmıştır.
Taha Kıvanç'ın 11 Aralık 2009 tarihinde yazdığı Washington'dan iki portre başlıklı makaleyi okuyordum.
Bu monşer vasıflandırmasından son zamanlarda bir iki emekli hariciye mensubu duydukları rahatsızlığı kendileriyle yapılan röportajlarda dile getirmiş olsalar da bu tanımlama kalıcıdır…"
İfadeleri ile bir vasıflandırmayı tekrar hatırlatmış ortak akılın bize armağanı olan monşer tabirinin kalıcılığına, bilinçaltlarının canlanmasına katkı sağlamıştık...
Sayın Başbakanın Davos Zirvesindeki one minute çıkışının akabinde her cenahtan hariciye mensuplarının diplomatik teamülleri dillerine dolayarak sıcağı sıcağına acımasız eleştirilerinin sonrasında muhatap Şimon Peres'in özür beyanı, dillere dolanan diplomatik teamülleri alt üst edince eleştiri sahibi hariciye kökenliler başbakanın ağzından monşer tabiri ile karşıt eleştiriye maruz kalmışlardı.
Hal böyle olunca da şehir efsanesi gibi halk arasında kullanılan monşer tanımı siyasi literatürümüzde yerini pekiştirdi ve tedavüldeki kalıcı ve gerçek yerini aldı.
Laf aramızda tedavüle girişine acizane katkımızın olmuşluğu Sayın Başbakanın MONŞER ifadesini kullanmasından sekiz ay önce yazdığımız yukarıda linki verilen makalemiz ile tescillidir.
Böyle biline...
Biraz kendimize pay çıkaralım di mi?
Gelelim şimdiye...
Dış siyasetteki etkileri zaten belli olduğu için İç Siyasette Monşer Etkisi yazımızda ne oluyor? diye sormuştuk...
Hoş dış siyasetteki etkilerinde de tuhaflıklar vardı ama sorgulama cesareti kimsede olmadığı için serzenişlerle geçiştirilirdi bu fasıl...
Rivayet odur ki Rahmetli Turgut Özal yakın çevresine Maliye Bürokrasisinde Mülkiye tekelini kırmayı başardığını ama Hariciye bürokrasisinde ki aile içi dayanışmayı aşamadığını serzenişlerle dile getirirdi...
Bunun sıkıntısını diplomatların diplomat ötesi tavırlarla davranarak dış siyasette onun aykırı kişiliğini törpüleyen ön yargılı siyasetlerinde o günlerin gündemini takip edenler gayet iyi bilirler...
Özal'ın dış siyasi manevralarından daha çok Türk Hariciyesinin bu manevralara nasıl baktığı ve tepki verdiği içeride ve dışarıda her mahfilin önem atfettiği meselelerdi...
Hafızam beni yanıltmıyorsa dönemin dışişleri müsteşarı Büyükelçi Nüzhet Kandemir'in -sanırım konu İran ile ilgiliydi- yanına aldığı hariciye mensupları ile yaptığı basın toplantısı dönemin hükümetinin giriştiği siyasette geri adım atmasına sebep olmuş ve kimse itiraz cümlelerini cılız bir sesle dahi dile getirememişti.
Bu tavır hariciyenin hükümete bir ültimatom gibi orada dur bu bizim işimiz demesinin hükümet üstü diplomatik tavrı idi...
Nitekim sonra ki hükümetler de diplomat üstü diplomatlara rağmen dış siyaset üretemediler...
Şimdi geriye bakıyorum da çok partili döneme geçişten sonra da üretememişler...
Amma ve de lakin her ne yaptıysa Adnan Menderes'in hariciye kökenli Dışişleri Bakanı darağacında sallandırılan üçlemenin üçüncüsü olarak canı ile bedel ödedi...
Bilenler bilir Refahyol Hükümetinin yıkılmasına da katkıları çoktur...
Kırılma noktasını da dönemin Başbakanı Erbakan Hoca'nın İran ziyareti ve ziyaret esnasında dışişleri diplomatik çevreleri ile Erbakan Hoca'nın gezi heyetinde yer alan birkaç danışmanın sürtüşmeleri oluşturur...
Bir de D-8'ler projesine diplomatik bakışlar...
Artık Libya Ziyareti ve Kaddafi'nin tavrını ne sayarsanız sayın... Orası size kalmış...
Sonrası mı???
Zamanımıza kadar af buyurun Dışişleri Bakanları Savunma Bakanları misali konu mankeni gibi olmasalar da Hariciyemizin yapısına uygun karakterlerden oluşturuldular...
Ortak akıl nasıl ki monşer tabirini fısıltı halinde kullana geldi.
Sonraki kullanacağım cümleye şimdiden bir şerh koymak istiyorum zira kullanacağım ifadeler bana göre korku üreterek bilinçaltlarını etkileyen mahfillerin ekmeğine yağ süren bir yapıya daha fazla katkı sağlıyor ama bunu başka şekilde de maalesef ifade edemiyoruz...
Yeni bir tarz bulununcaya kadar herkesin şimdiki haliyle kullandığı tanımlamalarla yetineceksiniz.
Aynı şekilde Dışişleri Bakanlığı makamını dolduran şahsiyetlere de her zaman masonik bir yakıştırma yapıldı.
İşin doğrusu bazıları masonluklarını gizlemeye ihtiyaç da duymuyordu...
12 Eylül öncesi Dışişleri Bakanlarından Hayrettin Erkmen bu gerekçe ile gensoru neticesinde hükümetin yıkılmasına sebep teşkil etmişti...
İlginçtir aynı değirmene su taşımasına rağmen usta(!) siyasetçi, yılların kurt politikacısı Kamran İnan hayallerini süsleyen bu makama her türlü vasfı taşımasına rağmen oturamamıştı.
Eksiği ne idi hep merak ederim.
Hanımının yabancı uyruklu olması mı? Aşiret reisi olması mı? Başka gerekçeler mi?
Bu engel engelleyenlerle mezara gider herhalde ser verip sır vermiyor bu zihniyet...
Asıldığı için listenin ilk sırasını alan F. Rüştü Zorlu'yu, Sıradışı siyaset ikonu, Sarışın Güzel Kadın Tansu Çiller Hanımı ve Diplomat kökenli Ak Partili siyasetçi, Diplomat Kökenli, Aykırı Yaşar Yakış'ı parantez dışı tutarsak Dışişlerindeki bu gelenek Sayın Abdullah Gül'ün o makama gelmesiyle bozulmaya başladı...
Yani bu iktidar zamanında her alanda olduğu gibi bu alanda da taşları yerinden oynamaya başladı...
Allah var elbirliği ile diyeceğim elbirliği ile...
Taşların yerinden oynamasında her kesim kıyısından köşesinden enteresan katkılar sağladı...
Yani anlayacağınız monşer tabiri içi boş bir kavram değildi ve muhteviyatı genişti...
Evet girizgahı bu kadar uzun tuttuktan sonra gelelim asıl mevzuya İç Siyasetteki Monşer Etkisinden bahsettikten sonra zaten dış siyasetteki monşer etkisinden her ne kadar yukarı da bahsetsek de etkinin tepkilerinin yansımalarının nasıllığına bakarak tekrar değinelim...
Taha Kıvanç'ın 11 Aralık 2009 tarihinde yazdığı Washington'dan iki portre başlıklı makaleyi okuyordum.
Konu müstafi büyükelçi Nabi Şensoy... Görevden alındı demek de uygun mu bilemem...
Orada bir cümle vardı “Kendisini son iki en önemli göreve bu hükümet getirmemiş miydi?” şeklinde...
Cümleyi okuyunca aklıma Ak Parti Genel Başkanı ve Başbakan Tayyip Bey'in "Biz Türkiye'nin Partisiyiz" söylemi geldi...
Bu ifade herkesi kucaklıyoruz anlamının yanı sıra ülke hepimizin bu ülkenin hizmet üretecek katkı sağlayacak her ferdi ile ülkeye hizmet noktasında çalışırız düşüncesini de içinde barındırıyordu...
Her ne kadar hariciye bünyesinde öyle kolayına yeni yüzlerle çalışmak kolay değilse de mevcudun uyum sağlaması ve mevcuda uyum sağlamak da kolay değildi...
Fakat sıradışılık sessiz ve derinden hariciye koridorlarında da ayak seslerini duyuruyordu...
Stratejik Derinlik mesafe almaya şimdinin Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu'nun büyükelçi payesiyle o koridorlara adım atmasıyla başlamıştı...
Aslında ilk adım Davutoğlu Hoca'nın kitabının yayınlanmasının akabinde dışişleri çevrelerinde kitabın dillendirdiği konulara duyulan ilgi sebebiyle yazarından içerik hakkında bilgi talebinin gelmesiyle başlar...
Bu farklı bir bakıştır ve daha önce emsaline de rastlanmamıştır...
Bu bilgi talebi üstelik Ak Parti henüz siyasi hayatımıza girmeden önceye dayanır...
Dolayısıyla ön tanışıklık, sonraları yabancılık duygusunu; kalın zırha rağmen -bana göre- kısmen de olsa bertaraf etmiştir...
Yabancılık duygusunun bertaraf olması kronik refleksleri kolay kolay etkilemiyor...
Yeni Bakan ve adımları çok önceden atılmış yeni dış politika mecrasını genişletirken dar alanda paslaşmayı büyük oyun gibi düşünenlerin bu duruma karşı ayak sürümeleri de kaçınılmazdı...
Her ne kadar yeni konjonktürü hem izle ve gör, hem de olması gereken bu mantığı ile karşılayanlar olsa da mevcudiyetini koruyan ana damar kronik refleksle hareket etmeyi sürdürmeye devam etmek istiyor ve her fırsatta bunu yapacak da...
Bu kronik reflekse sahip zihniyet kendisini önceleri sık gösterirdi.
Lakin bir bürokratın şahsında bakacak olursak; 80'li yıllarda bir ABD ziyaretinde dönemin Dışişleri Bakanını dönemin Başbakanının Abd Başkanı ile görüşmesi esnasında istiskal etmesi ve istifa etmesine sebep olmasıyla, sonrasında bir koalisyon döneminde bir başka başkentte koalisyon ortağı parti vekillerini bir toplantıdan istiskal etmesiyle kendini gösterdi...
En son olarak da amiri olan Bakanını yine bir görüşmeye katılmasını engelleyerek istiskal etmesiyle yeniden kendisini gösterdi...
Fakat bu sefer farklı bir şey oldu ve bu yapının temsilcisi istiskal eden olurken bu tavrı istiskal edilmesine sebep oldu...
Biz bunu dış siyasette MONŞER etkis(izliğ)i diye nitelendirebilir miyiz???
Yoksa bekle ve gör siyaseti mi izleyelim???
15 Aralık 2009 Salı
Bürokrasi Nedir Ne değildir...
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
Gelin bugün bürokrasiden ve bürokratlardan bahsedelim.
Neymiş ne değilmiş.
Bürokrasi nasıl bir şeymiş, bürokrat nasıl bir şeymiş, şey miymiş değil miymiş?...
Efendim Bürokrasi, devletin omurgasıymış.
Devlet mekanizmasının yürüyen bir organizma olmasına nezaret edilmenin ifade ediliş şekliymiş...
mehmetnatik1@gmail.com
Gelin bugün bürokrasiden ve bürokratlardan bahsedelim.
Neymiş ne değilmiş.
Bürokrasi nasıl bir şeymiş, bürokrat nasıl bir şeymiş, şey miymiş değil miymiş?...
Efendim Bürokrasi, devletin omurgasıymış.
Devlet mekanizmasının yürüyen bir organizma olmasına nezaret edilmenin ifade ediliş şekliymiş...
Ferdi olarak bürokrasiyi temsil edenlere bürokrat deniyormuş.
Bulundukları makamı halka ve devlete hizmet olarak görüp de önce insan ve devlet diyenleri tenzih ederiz...
Onlar zaten bulundukları yere neden geldiklerini bilir ve yastığa başlarını koydukları zaman gönül rahatlığı ile deliksiz uyku uyurlar...
Müsterihdirler...
Ama biz bürokrasinin şahsı manevisinde genel olarak bürokrasi makamını kendi çıkarlarına kullananları ele alacağız...
Bunlar her devirde bulunurmuş...
İltimas, rüşvet, adam kayırma, liyakatsizlik, partizanlık, yanlış yaptırma, torpil yapma ve yaptırma sözlerinin kavram olarak literatürde yer almasına bu tipler ilham kaynağı olmuş...
Silahlısı varmış, silahsızı varmış...
Başka ülkelerde nasıldır bilmem amma bizde silahlıya muhabbette korku da dağları sararmış...
Silahlı olanlar kendilerine paşam denilmesinden çok hoşlanırlarmış...
Onlara paşam diyenler hiç eksik olmaz ve genellikle bu iltifatı silahsız ve cübbeli olanlar yaparmış...
Başka ülkelerde nasıldır bilmem amma bizde silahlıya muhabbette korku da dağları sararmış...
Silahlı olanlar kendilerine paşam denilmesinden çok hoşlanırlarmış...
Onlara paşam diyenler hiç eksik olmaz ve genellikle bu iltifatı silahsız ve cübbeli olanlar yaparmış...
Bir de bir kısım siyasiler ve diğer meslek mensupları tabi ki unutmadan söyleyelim...
Örnek verecek olursak Basın'ı Baskın diye anlayanlar bu gruba giriyorlar...
Monşer diye tabir edilenleri varmış...
Hükümetleri, bakanları ve siyasileri bile istiskal edecek derecede kendilerini kudretli görürlermiş...
Önce mülkiye sonra Türkiye gibi garip bir vecizenin literatürde yer almasına bile kaynaklık edenleri varmış...
Monşer diye tabir edilenleri varmış...
Hükümetleri, bakanları ve siyasileri bile istiskal edecek derecede kendilerini kudretli görürlermiş...
Önce mülkiye sonra Türkiye gibi garip bir vecizenin literatürde yer almasına bile kaynaklık edenleri varmış...
Ordu göreve vecizesini bunlar icad etmiş...
Elleri kalem tutması gerekirken başka şeyler tutmuş...
Akademisyenlik ve akademiyi başka akademilerle bunlar karıştırmış...
Bu karıştırma işi ile zihin karışıklığına tutulan ve sebep olanlardan bazıları baba baba toplantılara katılmış, bu toplantılarda kurumları yerine ülke kurtarma meselelerine daha çok ilgi duymuş...
İsimleri darbeye zemin teşkil eden Ergenekon nam davada iddianamelere girmiş...
Eğitimciye hiç yakışmayan sözler sarfeden acı biber sürülesi ağızlara sahip olanları varmış...
Bunların en büyük özellikleri dara düşünce balık hafızasına sahip olup herşeyi unutmalarıymış...
Dokunulmazlık zırhı üzelerinde iken sapasağlam olanları zırh üzerlerinden kalkınca hastane köşelerini mesken tutarlarmış...
Kronik rahatsızlıklar bunların bünyelerinde yer almak için sıraya girerlermiş...
Hükümet bize müdahale ediyor, bizi siyasallaştırmayın diye bas bas bağıranları varmış...
Cüzdan ile vicdan arasına sıkışanları varmış...
Her ne hikmetse bir siyasiden daha siyasi davrananları çokmuş...
Devlet elden gidiyor sözü bunlardan sadır olmuş...
Durumdan vazife çıkaranların brifinglerine en çok bunlar ilgi gösterirmiş...
Siyasilerin dokunulmazlıkları sürekli tartışılırken kendilerinin dokunulmazlıklarından hiç söz etmezlermiş...
Bulundukları makamlarda hükümet ve meclis üstü tavır çizerlermiş...
Meclisin aldığı kararları hiçe sayan çelişkili kararların altına imza atarlarmış...
Adamına göre muamele ederlermiş...
İcraatlarındaki çelişkilerden hiç rahatsızlık duymazlarmış...
Adaleti gözü bağlı kız olarak görenleri varmış...
Zavallı kız elleri de dolu olduğu için çaresizlikten kıvranırmış...
Çünkü ellerindekini bırakmaması gerekirmiş...
Jüristokrasi kavramının literatürde yer almasına bunların bazıları sebep olmuş...
Her zaman devletin asıl sahibi biziz tavrını sergileyerek hükümet ve devlet ayrımına sebep olan zihniyete kaynaklık ederlermiş...
Demokrasi dedikleri kendi algılamalarına göre şekillenebilirmiş...
Darbesavarlık yerine darbeseverliği tercih ederlermiş...
Davetleri en çok bunlar dillendirir en çok da kendileri öncelikle koşar adım icabet ederlermiş...
Bunların bir kısmına göre halka rağmen halk için tavır sergilenebilirmiş...
Bunlara göre halk zaten bir şey bilmezmiş....
Halkı kızı kendi haline bırakırsan ya davulcuya gider ya da zurnacıya mantığı ile değerlendirirlermiş...
Bürokrasi her ne kadar genel bir anlam olarak devlet memurlarından oluşan yapıyı ifade eden bir terim olsada daha çok makam ve mevki sahibi olanlara atfen kullanılan bir terim olarak literatürde yerini almış.
El yanında sen benimsin ben senin
Tenhalarda düşmanımsın sen benim
-Hakkını verenleri tenzih ederek-
Çanak yalamak oldu mu hep beraber.
Sözüne ilham kaynaklığı edermiş...
Bürokrasi devleti idare etme sanatıymış.
Bürokrat ise hem idare sanatının hem de yanlış yaptırma sanatının üstadıymış...
Zihniyetine ve algısına göre değişiyormuş.
Asıl hizmetinin halka ve onun menfaatlarına olması gerekliymiş.
Lakin makamlar şahsi çıkarlara göre de şekillenirmiş.
İdeolojik tavır şahsı manevilerinde şekil almış...
Makamın cazibesi şehvet hissini uyandırırmış.
Bu şehvet hissine ve makamın cazibesine kapılan çok olurmuş.
Onun için şuyuu vukuundan beter sözüne istinaden yukarıdaki sözü icadına vesile olmuş...
Arabasını satlığa çıkaran hasbelkader sonradan bürokrat zata arabanızın kilometresi bayağı da düşükmüş fazla kullanmamışsınız sözü üzerine devletimiz sağolsun altımıza araba veriyor sözünü söyletirmiş...
Bürokrasi bürokrata çevre de başka şeyler de değiştirtirmiş....
Hepsi yapmazmış ama bu bazıları için kaçınılmaz bir tavır olurmuş...
Bürokratın mülkisi yaşlı vatandaşa bazen evladım diye hitap edebilirmiş...
Bürokratın mülkisi terörist bir saldırı sonrası devlet dimdik ayakta sözünü sarfedebilirmiş...
Böyle olunca ben devletim diyebilirmiş...
Sözüne ilham kaynaklığı edermiş...
Bürokrasi devleti idare etme sanatıymış.
Bürokrat ise hem idare sanatının hem de yanlış yaptırma sanatının üstadıymış...
Zihniyetine ve algısına göre değişiyormuş.
Asıl hizmetinin halka ve onun menfaatlarına olması gerekliymiş.
Lakin makamlar şahsi çıkarlara göre de şekillenirmiş.
İdeolojik tavır şahsı manevilerinde şekil almış...
Makamın cazibesi şehvet hissini uyandırırmış.
Bu şehvet hissine ve makamın cazibesine kapılan çok olurmuş.
Onun için şuyuu vukuundan beter sözüne istinaden yukarıdaki sözü icadına vesile olmuş...
Arabasını satlığa çıkaran hasbelkader sonradan bürokrat zata arabanızın kilometresi bayağı da düşükmüş fazla kullanmamışsınız sözü üzerine devletimiz sağolsun altımıza araba veriyor sözünü söyletirmiş...
Bürokrasi bürokrata çevre de başka şeyler de değiştirtirmiş....
Hepsi yapmazmış ama bu bazıları için kaçınılmaz bir tavır olurmuş...
Bürokratın mülkisi yaşlı vatandaşa bazen evladım diye hitap edebilirmiş...
Bürokratın mülkisi terörist bir saldırı sonrası devlet dimdik ayakta sözünü sarfedebilirmiş...
Böyle olunca ben devletim diyebilirmiş...
Aslında her halukarda ben devletim dermiş...
Hal böyle olunca devletin ve milletin hizmetkarı olduğunu da unuturmuş...
Makamın diğer tarafında olsaydı hizmet edilmesi gerekenlerden olduğunu unuturmuş...
Makama gelinceye kadar asıl şahsiyetini gizlemeyi makama geldiği zamanda ise gerçek kimliğine bürünerek parmak ısırtma sanatını iyi becerenleri varmış...
VİP salonlarına ilk defa girdiği zaman gördüğü izzet ve ikram sonrası oluşan sarhoşluk makamından ininceye kadar başından gitmezmiş...
Her ne kadar bürokratın siyasi görüşü olmaz dense de ziyadesiyle politize olmanın örneklerini sergilermiş...
Daha da ötesi mensubu olduklarını ifade ettikleri siyasi düşünce muhalefette iken kendileri iktidarı paylaşırlarmış...
Mış ve miş gibi davranmanın en güzel örneğini bunlar sergilermiş...
Sıkı iktidar yanlısı olurlarmış(!)...
Bu hususta herkese parmak ısırtırlarmış...
Öyle inandırıcı olurlarmış ki bu inandırıcılıkları ile yanlış yaptırmanın yanı sıra faturayı da iktidara çıkartmayı iyi becerirlermiş...
Gizemli tavır sergilemeyi severlermiş...
Milli akademilerde güvenlik testinden geçtikten sonra kendilerini bürokrat üstü bürokrat gibi görürlermiş...
Makamdan alınacakları endişesini sürekli sinelerinde taşırlarmış...
En ufak bir alınma endişesi taşıdıklarında üst makamlara aracı üstüne aracı gönderirlermiş...
Gönderdikleri aracılar ya istihbari ya da halaskaran bürokrasisine mensup olurmuş.
Ya da üst makamın hatırını kırmayacağı birisini her nasılsa bulurlarmış...
İstihbarat teşkilatı ve silahlı bürokrasi ile iltisaklı olmayı ayrıcalıklı hal sayarlarmış...
Bunu üstü kapalı olarak her yerde hissettirmeyi marifet sayarlarmış...
Tüyü bitmemiş yetimin hakkı derlermiş ama bu söz en iyi silahları olurmuş...
İstihbarat teşkilatı ve silahlı bürokrasi ile iltisaklı olmayı ayrıcalıklı hal sayarlarmış...
Bunu üstü kapalı olarak her yerde hissettirmeyi marifet sayarlarmış...
Tüyü bitmemiş yetimin hakkı derlermiş ama bu söz en iyi silahları olurmuş...
Koparırken tüy müy demezlermiş...
Hemşehricilik, etnik kimlikçilik, particilik, vesaire bilumum kanallar makamı korumak, kollamak ve buralara gelmek için kullanılırmış...
Bukalemun bile bunların halini görünce şaşar kalırmış...
Her türlü iktidarda makama gelmek için en çok siyasilerin kapısını aşındırırlarmış...
En çok da özellikle onlar aleyhinde konuşurlarmış...
Hemşehricilik, etnik kimlikçilik, particilik, vesaire bilumum kanallar makamı korumak, kollamak ve buralara gelmek için kullanılırmış...
Bukalemun bile bunların halini görünce şaşar kalırmış...
Her türlü iktidarda makama gelmek için en çok siyasilerin kapısını aşındırırlarmış...
En çok da özellikle onlar aleyhinde konuşurlarmış...
Her şeyin en iyisini onlar bilirmiş...
Ama bunu hep kapalı kapılar ardında dillendirirlermiş...
Bilgisizliklerini örtmenin en iyi yolu olarak her türlü mekanizmayı kullanmayı mübah sayarlarmış...
Gerginlik sanatının üstatları onlarmış...
İş bilenden ziyade emir kulu olanlar ile çalışmayı severlermiş...
Yalan söylemek onlar için ahlaki davranışın ötesi sanat haline gelmiş...
Bizans oyunlarını iyi bilirlermiş...
Bırakın siyasi iktidarı şeytana bile pabucu ters giydirirlermiş...
Kendileri gibi olanlarla dirsek teması ve dayanışma içinde olmayı iyi becerirlermiş...
Bunların her daim altına sığınacakları bir şemsiyeleri varmış...
Başları derde girdikçe yanlışlarını örtmek için resmi ideolojiyi ve halaskaran-ı vatanı kendilerine kalkan olarak kullanırlarmış...
Ağlama duvarı haline getirdikleri yeri çok sık ziyaret ederek şikayette bulunurlarmış...
Şu anda en büyük korkuları Ergenekon nam soruşturmanın kendilerine ne zaman uzanacağını merak etmeleriymiş...
İçin için hal böyle giderse sıra bize de gelir diyesilermiş...
Dokunulmaz üstü dokunulmazlık günleri elden gidiyor diyesilermiş...
Bürokrasi ve bürokrat latince kelimelermiş...
Bürokrasi ve bürokrat en başta söylediğimiz gibi bu değildir...
Bürokrasi ve bürokrat latince kelimelermiş...
Bürokrasi ve bürokrat en başta söylediğimiz gibi bu değildir...
Lakin Burası Türkiye, Biz nev'i şahsına münhasırız sözü de bunların yüzünden icad edilmiş...
13 Aralık 2009 Pazar
Bir cumhurbaşkanımız var mı!?
GöZLEMεCİ
sstirit@msn.com
10 Aralık 2009 akşam sularında internet sitelerine bir haber düştü..
"Yasa Tasarısı Mecliste" üst başlığıyla..
ne var bunda.. bütün işi kanun yapmak / çıkartmak olan Meclis için bunun haber değeri n'ola ki..
yine gazetecilerin işgüzarlığı mı yoksa başka bir yeniği olan bit mi diye baktığınızda görüyorsunuz ki kazın ayağı başka..
Neymiş bu yasa tasarısı..
24 maddeden oluşan "Cumhurbaşkanı Seçimi Kanunu Tasarası"
ne var bunda yazıya konu edilecek canım.. elbette cumhurbaşkanının nasıl seçileceği kanunla belirlenmeli.. bu çıkış haklı ama eksik..
cumhurbaşkanının 2007 Ağustos'unda seçildiği gözönünde bulundurulursa geçen 28 ay içerisinde bu düzenlemenin yapılmamış olması hayreti mucip..
bu süre içerisinde Allah afiyetten ayırmasın reis-i cumhura bir şey olsaydı yeni reisimizin nasıl seçileceği belli değil,
ufak bir hatırlatma yapalım, daha düne kadar mevcut reisin görev süresinin 5 mi 7 mi olduğu belirsizdi.. aslında hâlâ belirsiz.. birileri 5 dediği ve pek itiraz edilmediğinden şimdilik 5 yıl olduğu genel kabul gördü; pekâlâ 7 yıl da kabul görebilirdi; nasıl bir ülkede yaşıyoruz..
malum reisin seçiminin kim tarafından yapılacağı hususunda Erkan Mumcu'nun destek vermesinin ön koşulu çerçevesinde ettiği pazarlığın armağanı olarak (belki de tek katkısı!) referanduma gidilmişti de o referandumda oylamaya sunulan maddelerin ne tür teknik maluliyetler içerdiği gerçek hukukçuların bilgisi dahilinde.. bu hükümet yol yapar gibi yasa çıkartıyor. Önce yolu açıyor, sonra gerçek kıvamda asfaltı atıyor.
Gelelim başlığımızın sorusuna
Bu cumhurbaşkanının diğerlerinden bazı farklarının yanında öyle bariz bir farkı var ki evlere şenlik..
Seçildiği dönemde çokça tartışılmış, türbanın köşke çıkıp çıkmayacağı bahislere konu olmuştu. hatta askeri erkan 'başkomutanları'na iyelik eki olmadan hitap etmeyi politikalarının bir gereği sayıp, protokol karşılamalarında koskoca korgeneralin 'sıvışma' girişimlerine şahit olmuştuk. ne komik günlerdi. nedense sonradan emre itaatsizlikten vazgeçti asker..
işin nirengi noktası kanaatimizce cumhurbaşkanı köşkte sadece mesaisini geçirmektedir.. köşkün sahibi olamamıştır, yapmamışlardır, mesaisi olan bir memur gibi işi gereği orada bulunmaktadır. Yatmadığınız yer sizin değildir.
ilk başlarda restore adı altında nasıl olsa unutulur mantığıyla yutturulmuştu köşkte kalamama gerçeği. başarılı da olundu.. yine hafızanıza müracaat edeceğim. Bir önceki dışişleri bakanı Babacan selefi Gül konutu boşaltmadığı için dışişleri konutuna taşınamamış nerede kalacağı konusu olmuştu bir zamanlar..
velhasıl,
genelkurmay başkanı ve kuvvet komutanlarının ikâmetgâhı olan Çankaya Köşkü sancağın bir tek kendi önünde eğildiği, devletin cisimleşmiş hali cumhurbaşkanına kapalıdır. Köşk Gül için sadece bir 'iş yeri'dir.. iki buçuk yıldır bitmeyen bir restorasyonun kalan iki buçuk yılda da bitirilmeyeceği aşikârdır.
Evinde otur(tul)mayan adama oranın mâliki demem ben..
sstirit@msn.com
10 Aralık 2009 akşam sularında internet sitelerine bir haber düştü..
"Yasa Tasarısı Mecliste" üst başlığıyla..
ne var bunda.. bütün işi kanun yapmak / çıkartmak olan Meclis için bunun haber değeri n'ola ki..
yine gazetecilerin işgüzarlığı mı yoksa başka bir yeniği olan bit mi diye baktığınızda görüyorsunuz ki kazın ayağı başka..
Neymiş bu yasa tasarısı..
24 maddeden oluşan "Cumhurbaşkanı Seçimi Kanunu Tasarası"
ne var bunda yazıya konu edilecek canım.. elbette cumhurbaşkanının nasıl seçileceği kanunla belirlenmeli.. bu çıkış haklı ama eksik..
cumhurbaşkanının 2007 Ağustos'unda seçildiği gözönünde bulundurulursa geçen 28 ay içerisinde bu düzenlemenin yapılmamış olması hayreti mucip..
bu süre içerisinde Allah afiyetten ayırmasın reis-i cumhura bir şey olsaydı yeni reisimizin nasıl seçileceği belli değil,
ufak bir hatırlatma yapalım, daha düne kadar mevcut reisin görev süresinin 5 mi 7 mi olduğu belirsizdi.. aslında hâlâ belirsiz.. birileri 5 dediği ve pek itiraz edilmediğinden şimdilik 5 yıl olduğu genel kabul gördü; pekâlâ 7 yıl da kabul görebilirdi; nasıl bir ülkede yaşıyoruz..
malum reisin seçiminin kim tarafından yapılacağı hususunda Erkan Mumcu'nun destek vermesinin ön koşulu çerçevesinde ettiği pazarlığın armağanı olarak (belki de tek katkısı!) referanduma gidilmişti de o referandumda oylamaya sunulan maddelerin ne tür teknik maluliyetler içerdiği gerçek hukukçuların bilgisi dahilinde.. bu hükümet yol yapar gibi yasa çıkartıyor. Önce yolu açıyor, sonra gerçek kıvamda asfaltı atıyor.
Gelelim başlığımızın sorusuna
Bu cumhurbaşkanının diğerlerinden bazı farklarının yanında öyle bariz bir farkı var ki evlere şenlik..
Seçildiği dönemde çokça tartışılmış, türbanın köşke çıkıp çıkmayacağı bahislere konu olmuştu. hatta askeri erkan 'başkomutanları'na iyelik eki olmadan hitap etmeyi politikalarının bir gereği sayıp, protokol karşılamalarında koskoca korgeneralin 'sıvışma' girişimlerine şahit olmuştuk. ne komik günlerdi. nedense sonradan emre itaatsizlikten vazgeçti asker..
işin nirengi noktası kanaatimizce cumhurbaşkanı köşkte sadece mesaisini geçirmektedir.. köşkün sahibi olamamıştır, yapmamışlardır, mesaisi olan bir memur gibi işi gereği orada bulunmaktadır. Yatmadığınız yer sizin değildir.
ilk başlarda restore adı altında nasıl olsa unutulur mantığıyla yutturulmuştu köşkte kalamama gerçeği. başarılı da olundu.. yine hafızanıza müracaat edeceğim. Bir önceki dışişleri bakanı Babacan selefi Gül konutu boşaltmadığı için dışişleri konutuna taşınamamış nerede kalacağı konusu olmuştu bir zamanlar..
velhasıl,
genelkurmay başkanı ve kuvvet komutanlarının ikâmetgâhı olan Çankaya Köşkü sancağın bir tek kendi önünde eğildiği, devletin cisimleşmiş hali cumhurbaşkanına kapalıdır. Köşk Gül için sadece bir 'iş yeri'dir.. iki buçuk yıldır bitmeyen bir restorasyonun kalan iki buçuk yılda da bitirilmeyeceği aşikârdır.
Evinde otur(tul)mayan adama oranın mâliki demem ben..
11 Aralık 2009 Cuma
Ertuğrul Özkök Meğerse Neymiş
AH O BİLİNÇALTI YOK MU! - GAZETE YAZARLARI - HABER - STARGAZETE.COM
Yukarıda link attığımız makaleyi görünce 16 Şubat 2008'de Ertuğrul Özkök'e yazdığımız bir güzelleme vardı. Aklımıza benzerliği nedeniyle gelince eskiyi yad edelim dedik.
Bayat demeyeceğinizi umarak yeniden vizyona koyduk sadesuyatirit niyetine...
Akşam yatağa girmeden önce, aynanın karşısına geçiyor ve muhtemelen şöyle diyordur kendi kendine:
"Yine ülke gündemini oluşturmayı başardın. Herkes bizden bahsediyor!!!"
Bir gazetenin genel yayın yönetmeni olarak haberlere ve köşe yazılarına konu olmak farklı bir duygu , nasıl haz duyduğunu hangi kelimelerle ifade edebilirsin ki?
Bak!!! Başında bulunduğun gazete Amiral Gemisi olarak anılıyor.
Başbakan bile seni muhatap almak zorunda kalıyor ve sana cevap veriyor dolaylı da olsa…
Kahretsin nasıl bir duygu bu yaaa?
Şu haline bir bak nereden nereye geldin ?
70’li yıllarda edebiyat ve kültür dergilerine yazı yazardın?
Üniversitede yolun SBF ’ye düştü. Basın Yayın Yüksek Okulunda okudun.
Siyasi hırsların vardı.
Paris ’te doktor yaptın…
Doçent doktordun bazıları gibi adının önüne bunu koymasan da laf aramızda halen öylesin bu halinle gedikli Doç . Dr Mukbil Özyörük’ü hatırlatmıyor değilsin ama boş ver kim takar ki?
Ve Hacettepe Üniversitesi `nde sosyoloji ve kitle iletişimi dersleri verdin.
Dönemin Başbakanı ve CHP Genel Başkanı Bülent Ecevit `in danışmanıydın. CHP `nin seçim ve eğitim çalışmalarından sorumluydun. İnanılmaz di mi? Ama gerçek!!!
O yıllarda sık sık Çankaya `daki evinde verdiğin partilerde arkadaşlarınla buluşurdun. Sıkı danslar yapılırdı.
Eğlenmeyi severdin.
Mutfağa, Tansu `nun yerine girdiğin de olurdu ve bayağı egzantrik soslar yapardın.
Ah nostalji ah şimdi geride kaldı o günler!!
Artık zevk portföyün laf aramızda bayağı değişti…
Ecevit `in 1979 sonbaharındaki ara seçim öncesinde hazırlattığı 100 soruluk eğitim kitabını kaleme alanlardan biriydin. Türkiye `de yokluklar dönemiydi. Kitabın sloganını sen bulmuştun: ‘‘Zor günleri halkla beraber aşacağız ...’’
Halk dediğin kim sahi?
Bugün bize çoğunluk zorbalığını dayatanlar mı?
Hıh gülerim hallerine!!!
Müzik beğenin bile bugün kapıldığın türden popüler şeylere itibar gösteren bir çizgide değildi. Pink Floyd ve Rolling Stones dinlerdin.
İnanmayacaklar ama 1980`lerin başlarıydı. Bir akşam evdeki danslı bir partide gece geç saatte kapı çaldı. Biz herhalde komşular gürültü nedeniyle kapıya dayanmışlardır diye düşünüyorduk ki, kapıdaki adam ertesi günkü Hürriyet gazetesini bıraktı. ArkadaşlarımHürriyet üst yönetimine danışman olduğumu öğrendiler o akşam. Ne hoş değil mi???
Her yere zaten önce danışman kimliği ile ayak basmadın mı?. Danışmanlık ki, seni sonraları önce Hürriyet koordinatörlüğüne, ardından Ankara Temsilciliği `ne ve sonra da Genel Yayın Yönetmenliği `ne taşıdı.
İş burada da bitmedi. Hürriyet `in İcra Kurulu Başkanlığı `nı da üstlendin, son olarak Doğan Yayın Grubu Başkan Yardımcılığı `na geldin.
O gece eve bırakılan taşra baskısının siyasi hırsları olan bu sıradan öğretim üyesinin bütün hayat çizgisini değiştirip, onu bugünkü konumuna taşıyacağını söyleseler, vallahi inanmazdım.
Helal olsun bana…
Laf aramızda azizim ben de inanmazdım. Görüyor musun neler oluyor şu hayatta? (Bu söz aynanın karşısında kendi kendine konuşan kişiye ait değildir biline… Yazar ironi yaptı)Aradan geçen onca yıldan sonra çok geliştin çok…
Müthiş yazıların ve manşetlerin altında imzan var…
Tek kişilik ordu gibisin biraz don kişotvari ama olsun… No problem…
Sosyoloji ve kitle iletişim dersleri bayağı işe yaramış diyeceğim ama bir gariplik var.
Kendini bugün azınlık olarak tanımladığın bir sınıfa yerleştirdin.
Sharon Stone ’la aynı karedeki görüntünü aklına getir rahatla biraz…
Kral Hüseyin ’in ölümü üzerine taziyeye giden dönemin başbakanının ardında ülke siyasetinde ikinci adam görüntüsü vermen unutulmaz bir fragmandı hatırladın mı?.
Gerçi işlerini eskiden perde arkasından ve başkaları eliyle hallederdin…
Ne oldu sana böyle???
Eskiden yaptığım çorbaya pardon attırdığım manşetlere katkı sağlamak için koşanlar olurdu…
Şimdi ne oldu ki?
Akademi çevreleri ve yargı mensupları ile bir takım STK ’lar mı?
Hadi canım sen de…
Yahu bilmez gibi davranıyorsun.
Onların tek başlarına hareket ettikleri nerede görülmüş?
Onlar oluşturulacak olan bir koronun en çok ses çıkaran yerine her zaman yerleştirilmişlerdir bunu bilmiyormuş gibi davranma Allah aşkına!!!
Çok sakin bir ruh hali sergilemeye çalışıyorsun ama yazıların hiç öyle değil?
Hırçınlığını artık satır aralarında bile gizleyemiyorsun…
“Bakın biz Hürriyet ’te günlerdir, ne ordudan söz ettik.
Ne Anayasa Mahkemesi ’nden ne de AKP ’nin kapatılmasından. Sivil siyaset dışında hiçbir adrese mektup yazmadık.
Kurumları etkilemeye kalkışmadık.
Tartışanlar kimlerdir?
Ülkenin sivil siyasetçileri, aydınlar ve medyası.
Herkes istediğini söylüyor.” gibisinden bir dizi cümleyi kullanmış bir yazında…
Nasıl yaptın bunu anlamadım… Aklıma gelenlere bak sen!!!
Bu cümlelerinden eskiden kurumları etkilediğimiz anlamı mı çıkıyor?
Eskiden bazı adreslere mektup mu yazıyorduk…
Ordudan söz etmedik derken her halde şu Karadeniz Bölgesinin güzide ili ORDU ’dan bahsetmedim değil mi?
Gizli itiraf gibi geldi bu yazdıklarım… Aman boş ver kim anlayacak ki???!!!
Yoksa bazı kurumlar 28 Şubat sürecinde olduğu gibi manipüle edildiklerinin farkına mı vardılar.
Balık hafızası nasıl bir şey acaba?
Balık hafızası, söylenegeldiği üzere bir konuyu çok kısa sürede hızla unutmak diyorlar ama?
Rahatla biraz… Arkana bakmamak en iyisi…Gazeteci olup da gazetecilere bu kadar malzeme olmak her babayiğidin harcı değildir.
Patronun işi ayrı gazetecilik ayrı seni eleştirenler seni yanlış anlıyorlar.
Sen ve mensup olduğun grupla ilgili yazılanlara bakma sen iyi gidiyorsunuz…
Bak sabah yeni bir güne uyanacaksın uykunu kabusa çevirme!!!
Müthişsin sen müthiş!!!
Az bulunur bir üsluba sahipsin!!!!
Meyve veren ağacı taşlarlar aslanım bunu bilmiyor musun???
Hadi Ertuğrul yarın ve sonraki günler de zorlu olacak… Enerjik olmalısın.. Dinlenmeye ihtiyacın var…
cafesiyaset.com (özel)
2008-02-16 Cafe Siyaset
"Yine ülke gündemini oluşturmayı başardın. Herkes bizden bahsediyor!!!"
Bir gazetenin genel yayın yönetmeni olarak haberlere ve köşe yazılarına konu olmak farklı bir duygu , nasıl haz duyduğunu hangi kelimelerle ifade edebilirsin ki?
Bak!!! Başında bulunduğun gazete Amiral Gemisi olarak anılıyor.
Başbakan bile seni muhatap almak zorunda kalıyor ve sana cevap veriyor dolaylı da olsa…
Kahretsin nasıl bir duygu bu yaaa?
Şu haline bir bak nereden nereye geldin ?
70’li yıllarda edebiyat ve kültür dergilerine yazı yazardın?
Üniversitede yolun SBF ’ye düştü. Basın Yayın Yüksek Okulunda okudun.
Siyasi hırsların vardı.
Paris ’te doktor yaptın…
Doçent doktordun bazıları gibi adının önüne bunu koymasan da laf aramızda halen öylesin bu halinle gedikli Doç . Dr Mukbil Özyörük’ü hatırlatmıyor değilsin ama boş ver kim takar ki?
Ve Hacettepe Üniversitesi `nde sosyoloji ve kitle iletişimi dersleri verdin.
Dönemin Başbakanı ve CHP Genel Başkanı Bülent Ecevit `in danışmanıydın. CHP `nin seçim ve eğitim çalışmalarından sorumluydun. İnanılmaz di mi? Ama gerçek!!!
O yıllarda sık sık Çankaya `daki evinde verdiğin partilerde arkadaşlarınla buluşurdun. Sıkı danslar yapılırdı.
Eğlenmeyi severdin.
Mutfağa, Tansu `nun yerine girdiğin de olurdu ve bayağı egzantrik soslar yapardın.
Ah nostalji ah şimdi geride kaldı o günler!!
Artık zevk portföyün laf aramızda bayağı değişti…
Ecevit `in 1979 sonbaharındaki ara seçim öncesinde hazırlattığı 100 soruluk eğitim kitabını kaleme alanlardan biriydin. Türkiye `de yokluklar dönemiydi. Kitabın sloganını sen bulmuştun: ‘‘Zor günleri halkla beraber aşacağız ...’’
Halk dediğin kim sahi?
Bugün bize çoğunluk zorbalığını dayatanlar mı?
Hıh gülerim hallerine!!!
Müzik beğenin bile bugün kapıldığın türden popüler şeylere itibar gösteren bir çizgide değildi. Pink Floyd ve Rolling Stones dinlerdin.
İnanmayacaklar ama 1980`lerin başlarıydı. Bir akşam evdeki danslı bir partide gece geç saatte kapı çaldı. Biz herhalde komşular gürültü nedeniyle kapıya dayanmışlardır diye düşünüyorduk ki, kapıdaki adam ertesi günkü Hürriyet gazetesini bıraktı. ArkadaşlarımHürriyet üst yönetimine danışman olduğumu öğrendiler o akşam. Ne hoş değil mi???
Her yere zaten önce danışman kimliği ile ayak basmadın mı?. Danışmanlık ki, seni sonraları önce Hürriyet koordinatörlüğüne, ardından Ankara Temsilciliği `ne ve sonra da Genel Yayın Yönetmenliği `ne taşıdı.
İş burada da bitmedi. Hürriyet `in İcra Kurulu Başkanlığı `nı da üstlendin, son olarak Doğan Yayın Grubu Başkan Yardımcılığı `na geldin.
O gece eve bırakılan taşra baskısının siyasi hırsları olan bu sıradan öğretim üyesinin bütün hayat çizgisini değiştirip, onu bugünkü konumuna taşıyacağını söyleseler, vallahi inanmazdım.
Helal olsun bana…
Laf aramızda azizim ben de inanmazdım. Görüyor musun neler oluyor şu hayatta? (Bu söz aynanın karşısında kendi kendine konuşan kişiye ait değildir biline… Yazar ironi yaptı)Aradan geçen onca yıldan sonra çok geliştin çok…
Müthiş yazıların ve manşetlerin altında imzan var…
Tek kişilik ordu gibisin biraz don kişotvari ama olsun… No problem…
Sosyoloji ve kitle iletişim dersleri bayağı işe yaramış diyeceğim ama bir gariplik var.
Kendini bugün azınlık olarak tanımladığın bir sınıfa yerleştirdin.
Sharon Stone ’la aynı karedeki görüntünü aklına getir rahatla biraz…
Kral Hüseyin ’in ölümü üzerine taziyeye giden dönemin başbakanının ardında ülke siyasetinde ikinci adam görüntüsü vermen unutulmaz bir fragmandı hatırladın mı?.
Gerçi işlerini eskiden perde arkasından ve başkaları eliyle hallederdin…
Ne oldu sana böyle???
Eskiden yaptığım çorbaya pardon attırdığım manşetlere katkı sağlamak için koşanlar olurdu…
Şimdi ne oldu ki?
Akademi çevreleri ve yargı mensupları ile bir takım STK ’lar mı?
Hadi canım sen de…
Yahu bilmez gibi davranıyorsun.
Onların tek başlarına hareket ettikleri nerede görülmüş?
Onlar oluşturulacak olan bir koronun en çok ses çıkaran yerine her zaman yerleştirilmişlerdir bunu bilmiyormuş gibi davranma Allah aşkına!!!
Çok sakin bir ruh hali sergilemeye çalışıyorsun ama yazıların hiç öyle değil?
Hırçınlığını artık satır aralarında bile gizleyemiyorsun…
“Bakın biz Hürriyet ’te günlerdir, ne ordudan söz ettik.
Ne Anayasa Mahkemesi ’nden ne de AKP ’nin kapatılmasından. Sivil siyaset dışında hiçbir adrese mektup yazmadık.
Kurumları etkilemeye kalkışmadık.
Tartışanlar kimlerdir?
Ülkenin sivil siyasetçileri, aydınlar ve medyası.
Herkes istediğini söylüyor.” gibisinden bir dizi cümleyi kullanmış bir yazında…
Nasıl yaptın bunu anlamadım… Aklıma gelenlere bak sen!!!
Bu cümlelerinden eskiden kurumları etkilediğimiz anlamı mı çıkıyor?
Eskiden bazı adreslere mektup mu yazıyorduk…
Ordudan söz etmedik derken her halde şu Karadeniz Bölgesinin güzide ili ORDU ’dan bahsetmedim değil mi?
Gizli itiraf gibi geldi bu yazdıklarım… Aman boş ver kim anlayacak ki???!!!
Yoksa bazı kurumlar 28 Şubat sürecinde olduğu gibi manipüle edildiklerinin farkına mı vardılar.
Balık hafızası nasıl bir şey acaba?
Balık hafızası, söylenegeldiği üzere bir konuyu çok kısa sürede hızla unutmak diyorlar ama?
Rahatla biraz… Arkana bakmamak en iyisi…Gazeteci olup da gazetecilere bu kadar malzeme olmak her babayiğidin harcı değildir.
Patronun işi ayrı gazetecilik ayrı seni eleştirenler seni yanlış anlıyorlar.
Sen ve mensup olduğun grupla ilgili yazılanlara bakma sen iyi gidiyorsunuz…
Bak sabah yeni bir güne uyanacaksın uykunu kabusa çevirme!!!
Müthişsin sen müthiş!!!
Az bulunur bir üsluba sahipsin!!!!
Meyve veren ağacı taşlarlar aslanım bunu bilmiyor musun???
Hadi Ertuğrul yarın ve sonraki günler de zorlu olacak… Enerjik olmalısın.. Dinlenmeye ihtiyacın var…
cafesiyaset.com (özel)
2008-02-16 Cafe Siyaset
7 Aralık 2009 Pazartesi
Bizde Bu İşler Böyle Olur Çelebi
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
‘Köşe yazarları, siz ne kadar az yazarsanız ülke o kadar huzur bulur.’
Sayın Başbakan'ın bu sözü ülke gündeminde yeni bir tartışmanın alevlenmesine sebep oldu...
Bu söz akıldaneliğini seven gazeteci taifesinden bir zat-ı muhteremin bir köşe yazısında ülkemiz siyasetçilerine verdiği akıl kırpıntılarına cevaben söylenmiş bir söz olduğunu gösteriyor.
Sayın Başbakan cevap verme ihtiyacı hissetmiş besbelli...
Bir konuşmanın içerisinde kısa ve öz olarak bir cümle ile geçiştirilecek bir şey değil ama söz ağızdan çıkmış bir kere...
Kaldı ki bu cevabı başbakanın vermesi de gerekmezdi ama ne yaparsınız siyasi iradelere lojistik destek sağlayan yan mekanizmalar gereğini tam yerine getirmekten aciz kalıyor ve kendilerinin söylemeleri gereken sözleri başbakanın ağzından söyleterek gereksiz polemiklerin içine atıveriyorlar ülkeyi yönetenleri...
İş mi bu?
Evet iş işte şekilde görüldüğü gibi...
Sonra gelsin polemikler...
Kuyuya atılan taş misali...
Sahi kuyuya taşı kim atıyor???
Bunu araştırmak ayrı bir yazı ve polemik konusu olur geçelim...
Geçelim geçelim de geçilmeyecek şeyler var...
Bizde herkes herkesin işini herkesten daha iyi bilir...
Hele siyaseti siyesetçiden daha iyi bilenlerden geçilmez ortalık...
Onların başını da gazeteci taifesinin mütareke basını mahallesinde oturanlar çeker...
Vatan kurtaran semtinin beyaz kısmında otururlar halkın deyimiyle talkın verirler...
İbrikçibaşı bile ellerine su dökemez...
Tek Parti despotizminin hüküm sürdüğü yıllarda ellerindeki değnekler -kalem diyecektik dilimiz sürçtü- muhalif diye gözlerine kestirdiklerinin kafalarının üstünde gezinir dururdu...
Kılıç gibi kullanırlardı kalemlerini...
Şimdi devir değişti klavyeleri kullanmaya çalışıyorlar...
Hoş eskiden ses getiriyorlardı...
Hizaya çekmiyor da değillerdi...
Uzun uzun anlatmaya ne gerek var bilenler biliyor...
Yan da çoktu yandaş da...
Babıali-i tek parti döneminde iken kalemler başka yazardı...
Kalemlerden şak şak diye ses çıkardı...
Niye çünkü tek bir yerden emir alırlar, emirle yazar, emir ile demir keserlerdi...
Sesleri de emir aldıkları yerlere ulaştırır habercilikle, muhabirlikle muhbirliği birbirine karıştırırlar milletin ekmeğine kan doğrarlardı...
Bu kan doğrama işi en iyi yaptıkları iştir ve halen yapmaya devam ediyorlar...
Basının yargısız infazlarını kimse unutmuş değil ve unutmasın...
Bunlar güç bela yayınlatılan tekzip metinlerini bile ırzına geçtikten sonra yayınlarlar ve örneği çoktur...
Sesini duyuramayanlar ise kendi ateşi ile yanmaktan öteye gidemez... Atı alan Üsküdarı geçmiştir...
Babıali-i çok parti döneminde ise emir aldıkları mekanizmalar sistem dışına kaymaya başlayınca sistem dışına kayanlar suyun başında durmaya devam ettikleri için kimi zaman mahallenin yaramaz çocuğu gibi ortalığı karıştırdılar kimi zaman ise büyük abinin goygoycuları gibi ona elini sürme buna dokunma, herşeye burnunu sokma, sen bunları bilmezsin sana söylenenlerin dışına çıkma döverler ha şeklinde hizalama vazifesi üstlendiler...
Allah var yangına körükle gitmeyi pek sevdikleri için sahipleri ile beraber ülkenin yangın yerine dönmesinde katkıları unutulmaz...
Darbe dönemlerinde darbecilere en güçlü alkış kalem tutan bu ellere aittir... Öyleki kalemlerinden çıkan ses iki elin birbirini patlatırcasına çıkardığı sesten daha gür olmuştur...
Şimdilerde ise siyasette ve diğer camialardaki işbirlikçileri ile hadi daha ne duruyorsunuz ne yapacaksanız yapın ülke -pardon- rant elden gidiyor kıvamından ve zayıfladıkça bir işi beceremediniz eskiyi mumla aratıyorsunuz eliniz çok korkak olmuş kıvamına gelen bir haleti ruhiyeye bürünür bir hal aldılar...
Eski şaşaalı günleri mumla aramaktan korkuyorlar.... Ayaklar(!) baş oldu diyorlar...
Hem tek parti döneminde demir perde ülkesi olmamız hem de çok partili dönemde demir perde ülkesi gibi yönetilmeye devam etmemizdeki katkıları da unutulmaz...
Allah'tan Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği dağıldı da yeryüzünde hükmünü sürdüren tek demir perde ülkesi olduğumuzun farkına vardık...
Vardık da ne oldu???
Yıllar içinde Babıali basını İkitelli Medyasına dönüştü ve üst perdeden kafaların üstünden eksik olmayan değnek ve kılıç gibi kesen kalemler gardları düşse de tokat gibi halkın ve siyasetçinin bu sefer ensesinde gezinmeye devam etti...
Lakin köprünün altından sürekli akan bir su var...
Çark eskisi gibi dönmüyor...
Artık herşey kolayına gizlenmiyor... Hiçbir şey eskisi gibi gizlenmiyor... Yanıltma ve yarma operasyonlarını ve zokaları kimse kolay kolay yutmuyor...
Ayan beyan halkın gözü önünde cereyan ediyor olaylar...
Bu durumda ne yapacaklar nasihat verecekler, akıl(!) verecekler, anlamsız tartışmaların içine çekecekler...
Polemik yapacaklar polemik...
Şu anda yaptıkları da polemik...
Polemik ile gündem oluşturuyorlar...
Ama haklarını vermek lazım bunu çok iyi yapıyorlar...
Bırakın bunu da yapsınlar ellerinde kullanabildikleri en iyi malzeme bu...
Gerçi bunların sağı solu belli olmaz....
Yüz oyun bilip de bazılarını saklayan güreşçi gibi yarın kalemlerine neyi dolayacakları belli olmaz...
İkitelliye malzeme sağlayan kaynak çok....
Eeee malzeme sağlayan malzemeci ne kadar çok olursa İkitelli Medyası da oyunu o kadar çok uzatır...
Ülke ekonomisini ayakta tutan vergiyi kaçırdı diye maliyecilerin haklarında rapor düzenleyip de işlem başlattıkları bir medyayı da içinde barındıran bir yapı ile karşı karşıyayız...
Sıradan insanlardan söz etmiyoruz...
Düşünsenize milletin gözünün içine baka baka yanıltma ve karartma operasyonları gırla gidiyor...
Kendileri bile inandırıcılıklarını yitirdiklerine inandıktan sonra kim inanır onlara...
Eğer farkına varmamışlarsa bu da iyi....
Eğer öyleyse aman inandırıcılıklarını kaybettiklerinin farkına varmasınlar...
Anneleri onların halen gazetecilik yaptığını sansın...
Kendileri de...
mehmetnatik1@gmail.com
‘Köşe yazarları, siz ne kadar az yazarsanız ülke o kadar huzur bulur.’
Sayın Başbakan'ın bu sözü ülke gündeminde yeni bir tartışmanın alevlenmesine sebep oldu...
Bu söz akıldaneliğini seven gazeteci taifesinden bir zat-ı muhteremin bir köşe yazısında ülkemiz siyasetçilerine verdiği akıl kırpıntılarına cevaben söylenmiş bir söz olduğunu gösteriyor.
Sayın Başbakan cevap verme ihtiyacı hissetmiş besbelli...
Bir konuşmanın içerisinde kısa ve öz olarak bir cümle ile geçiştirilecek bir şey değil ama söz ağızdan çıkmış bir kere...
Kaldı ki bu cevabı başbakanın vermesi de gerekmezdi ama ne yaparsınız siyasi iradelere lojistik destek sağlayan yan mekanizmalar gereğini tam yerine getirmekten aciz kalıyor ve kendilerinin söylemeleri gereken sözleri başbakanın ağzından söyleterek gereksiz polemiklerin içine atıveriyorlar ülkeyi yönetenleri...
İş mi bu?
Evet iş işte şekilde görüldüğü gibi...
Sonra gelsin polemikler...
Kuyuya atılan taş misali...
Sahi kuyuya taşı kim atıyor???
Bunu araştırmak ayrı bir yazı ve polemik konusu olur geçelim...
Geçelim geçelim de geçilmeyecek şeyler var...
Bizde herkes herkesin işini herkesten daha iyi bilir...
Hele siyaseti siyesetçiden daha iyi bilenlerden geçilmez ortalık...
Onların başını da gazeteci taifesinin mütareke basını mahallesinde oturanlar çeker...
Vatan kurtaran semtinin beyaz kısmında otururlar halkın deyimiyle talkın verirler...
İbrikçibaşı bile ellerine su dökemez...
Tek Parti despotizminin hüküm sürdüğü yıllarda ellerindeki değnekler -kalem diyecektik dilimiz sürçtü- muhalif diye gözlerine kestirdiklerinin kafalarının üstünde gezinir dururdu...
Kılıç gibi kullanırlardı kalemlerini...
Şimdi devir değişti klavyeleri kullanmaya çalışıyorlar...
Hoş eskiden ses getiriyorlardı...
Hizaya çekmiyor da değillerdi...
Uzun uzun anlatmaya ne gerek var bilenler biliyor...
Yan da çoktu yandaş da...
Babıali-i tek parti döneminde iken kalemler başka yazardı...
Kalemlerden şak şak diye ses çıkardı...
Niye çünkü tek bir yerden emir alırlar, emirle yazar, emir ile demir keserlerdi...
Sesleri de emir aldıkları yerlere ulaştırır habercilikle, muhabirlikle muhbirliği birbirine karıştırırlar milletin ekmeğine kan doğrarlardı...
Bu kan doğrama işi en iyi yaptıkları iştir ve halen yapmaya devam ediyorlar...
Basının yargısız infazlarını kimse unutmuş değil ve unutmasın...
Bunlar güç bela yayınlatılan tekzip metinlerini bile ırzına geçtikten sonra yayınlarlar ve örneği çoktur...
Sesini duyuramayanlar ise kendi ateşi ile yanmaktan öteye gidemez... Atı alan Üsküdarı geçmiştir...
Babıali-i çok parti döneminde ise emir aldıkları mekanizmalar sistem dışına kaymaya başlayınca sistem dışına kayanlar suyun başında durmaya devam ettikleri için kimi zaman mahallenin yaramaz çocuğu gibi ortalığı karıştırdılar kimi zaman ise büyük abinin goygoycuları gibi ona elini sürme buna dokunma, herşeye burnunu sokma, sen bunları bilmezsin sana söylenenlerin dışına çıkma döverler ha şeklinde hizalama vazifesi üstlendiler...
Allah var yangına körükle gitmeyi pek sevdikleri için sahipleri ile beraber ülkenin yangın yerine dönmesinde katkıları unutulmaz...
Darbe dönemlerinde darbecilere en güçlü alkış kalem tutan bu ellere aittir... Öyleki kalemlerinden çıkan ses iki elin birbirini patlatırcasına çıkardığı sesten daha gür olmuştur...
Şimdilerde ise siyasette ve diğer camialardaki işbirlikçileri ile hadi daha ne duruyorsunuz ne yapacaksanız yapın ülke -pardon- rant elden gidiyor kıvamından ve zayıfladıkça bir işi beceremediniz eskiyi mumla aratıyorsunuz eliniz çok korkak olmuş kıvamına gelen bir haleti ruhiyeye bürünür bir hal aldılar...
Eski şaşaalı günleri mumla aramaktan korkuyorlar.... Ayaklar(!) baş oldu diyorlar...
Hem tek parti döneminde demir perde ülkesi olmamız hem de çok partili dönemde demir perde ülkesi gibi yönetilmeye devam etmemizdeki katkıları da unutulmaz...
Allah'tan Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği dağıldı da yeryüzünde hükmünü sürdüren tek demir perde ülkesi olduğumuzun farkına vardık...
Vardık da ne oldu???
Yıllar içinde Babıali basını İkitelli Medyasına dönüştü ve üst perdeden kafaların üstünden eksik olmayan değnek ve kılıç gibi kesen kalemler gardları düşse de tokat gibi halkın ve siyasetçinin bu sefer ensesinde gezinmeye devam etti...
Lakin köprünün altından sürekli akan bir su var...
Çark eskisi gibi dönmüyor...
Artık herşey kolayına gizlenmiyor... Hiçbir şey eskisi gibi gizlenmiyor... Yanıltma ve yarma operasyonlarını ve zokaları kimse kolay kolay yutmuyor...
Ayan beyan halkın gözü önünde cereyan ediyor olaylar...
Bu durumda ne yapacaklar nasihat verecekler, akıl(!) verecekler, anlamsız tartışmaların içine çekecekler...
Polemik yapacaklar polemik...
Şu anda yaptıkları da polemik...
Polemik ile gündem oluşturuyorlar...
Ama haklarını vermek lazım bunu çok iyi yapıyorlar...
Bırakın bunu da yapsınlar ellerinde kullanabildikleri en iyi malzeme bu...
Gerçi bunların sağı solu belli olmaz....
Yüz oyun bilip de bazılarını saklayan güreşçi gibi yarın kalemlerine neyi dolayacakları belli olmaz...
İkitelliye malzeme sağlayan kaynak çok....
Eeee malzeme sağlayan malzemeci ne kadar çok olursa İkitelli Medyası da oyunu o kadar çok uzatır...
Ülke ekonomisini ayakta tutan vergiyi kaçırdı diye maliyecilerin haklarında rapor düzenleyip de işlem başlattıkları bir medyayı da içinde barındıran bir yapı ile karşı karşıyayız...
Sıradan insanlardan söz etmiyoruz...
Düşünsenize milletin gözünün içine baka baka yanıltma ve karartma operasyonları gırla gidiyor...
Kendileri bile inandırıcılıklarını yitirdiklerine inandıktan sonra kim inanır onlara...
Eğer farkına varmamışlarsa bu da iyi....
Eğer öyleyse aman inandırıcılıklarını kaybettiklerinin farkına varmasınlar...
Anneleri onların halen gazetecilik yaptığını sansın...
Kendileri de...
5 Aralık 2009 Cumartesi
İSMET ÖZEL NÖBETİ BIRAKMIYOR!
alıntı yazılar
alintiyazi@gmail.com
Neredeyizim
Bir mısraında “Bana soru sor artık/ beni kurtarma, konuştur” diyen "Özel Şair" kurtarıcı aramak yerine soru sormaya, sorulara cevap bulmaya ve cevaplardan yeni sorular ve sorun alanları oluşturmaya; son yıllarda özellikle “Türklük” kavramına yeni boyut ve derinlikler katmaya, kazandırmaya yoğunlaşmış gözüküyor.
Her ne kadar bir gazete köşesinde yazmaya 04 Ağustos 2003 tarihinde son verse de “serpilmeye” ve “coşturmaya” devam ediyor. Son zamanlarda yazdığı şiirlerinin kalitesi eskilerinin çok uzağında gözükmekle beraber yaptığı konuşma ve yazılarında uyku tutmaz/bilmez nöbetçiliğini sürdürüyor.
Şûle Yayınları, İsmet Özel’in 1970-80’li yıllarda Yeni Devir gazetesinde yazdığı köşe yazılarını –belli ki İsmet Özel’in seçkisi olarak- “Şairin Devriye Nöbeti” üst başlığıyla yayımlamaktadır. Bunlardan ilki Ağustos 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-1: Tok Kurda Puslu Hava, ikincisi Eylül 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-2: Bileşenleriyle Basit, üçüncüsü Ekim 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-3: Neredeyizim, dördüncüsü Kasım 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-4: Ebrulî Külâh isimleriyle okuyucunun dikkatine getirildi.
İsmet Özel her ay bir tanesinin tedavüle çıktığı kitapların her birine ayrı ayrı Ön söz yazıyor. Biz serinin üçüncü kitabı olan “Neredeyizm”e yazdığı Ön Söz’ü buraya alıntıladık.
Neredeyizim*
Dünya hayatı olarak bildiğimiz ilişkiler yumağı bize kendiliğinden bir bilme gücü takdim etmez. Etmedi, etmiyor, etmeyecek. Oysa alışkanlıklar zinciri uyarınca yaşamak bize olağan gelir, tabiî görünür. Uykudayızdır veya narkoz altında. Ya kendi isteğimize bağlı, kendi girişimimizin sonucu olarak uyumuş veya başkalarının marifetiyle uyutulmuşuzdur. İşte bu durumlarda, şuurumuzun askıya alındığı böyle durumlarda, kendimize “Neredeyim?” sualini açamayız. Kendimizi “Neredeyim?” sualine açabilmemiz için uykululuk halini terk etmemiz zarureti vardır. Rüyamızda ne olmuştu? Rüya hakkında konuşma imkânı bize sadece sona ermiş bir rüya dolayısıyla bahşedilir. Acaba niçin rüya gördüm? Bir sual sormanın , bir suale açılmanın bahse konu edilebilmesi için “insan” adını taşıyan varlığa onun bir canlı türü oluşu sebebiyle değil; kendine mahsus şekle kavuşmak için zamana muhtaç bir vakıa oluşu sebebiyle işaret ederiz. İnsana kendimizi o kategoriye koymak isteğiyle işaret ederiz.
Kolayca soru sorma aşamasına gelinebildiği hissine kapılmayın. Bilin ki sorular zamanı, zaman soruları gerektiriyor. Her şeyi, her yerde , her zaman soramıyoruz. Soru sorabilecek hale gelmemizin şartlarını sıraya sokarsak meramımızı anlatmada bir kolaylık ele geçirebiliriz belki. Madde bir: Nerede olduğumuz nasıl olduğumuzun türevidir. “Nasıllığımız” doğurgandır veya kısırdır. Madde iki: Şuura varmak uyanmayla mümkündür; uyanmaya uyanma diyebilmemiz ancak şuur edinmemizin akabindedir. Nerede olduğumuza dair merak, ancak uyandığımız zaman, uyandırıldığımız zaman içimizde doğar, içimize doğar. Elbet bir ihtimal daha var, o da, madde üç: Bize nerede olduğumuz sorusundan uzak duralım diye sihir yapılmış da olabilir. Böylesi bir hal karmaşıktır. Bilgilenmemiz için bilinçli olmaya adeta mahkum, bilince varmak için de bilgilerden istifade etmeye mecbur oluruz. İçinde yer aldığımız mekânı üzerimizdeki büyü kaldırılmadan sorgulamak altından kalkabileceğimiz iş değil.
Rüyalarını bize anlatanlar: “Filânca yerdeymişiz” der; ama nerede olunduğundan pek emin değildir. Zira, sözlerinin devamında: “Sonra orası falanca yer oluyor” diyecektir. Hep biliriz ki, rüyalarda mekânı dünyevi kıstaslarla ölçemeyeceğizdir. Bununla birlikte rüyalarda şahsımız ve mekânımız yek diğeriyle örtüşür, yani rüyalarda hep nerede olmamız gerekiyorsa oradayızdır. Rüyada yer yadırganmaz. “Yerimizi yadırgamak” dünyevîliğimizin, dünyevîlik bilincimizin bir nişanesidir. Dünyadaki yerini yadırgayan her kim olursa olsun, ahret hissine yabancı kalamaz. Tersi daha doğru: Dünyada yerini yadırgamayan her kim ise, o, ahret hissine bütünüyle yabancı kalır. Yaşıyor isek, hayatiyet sahibi isek, dünyanın veya ahretin yabancısı olma şartı altında yaşıyoruzdur; üçüncü bir şık yoktur.
Neredeyiz? Bizler, dünyada ne kadar insan varsa, hepimiz bir çok sebepten ötürü; ama bilhassa şerefimizi taşıyabilmemiz için, bir birimize bu suali açmamız gerekiyor. Eğer kendisine bu suali açabileceğimiz bir diğer insan bulamadıysak; ifadeyi değiştirmeye mecbur kalırız: Neredeyim? Teker teker her birimizin kendine bu suali kendine gelmek, kendinde kalmak için açması gerekiyor. Aklımı başıma devşirebilmek kastıyla her iki suali birleştirdim. Ben her iki suali birleştirmekten başka çare bulamadım. Çünkü ne ‘biz’in kimlerden teşekkül ettiği bellidir, ne de ‘biz’de yer alacak kimselerin ne idüğü belirgindir. Meydana gelen alışıma “Neredeyizim” adını verdim. Yakışıklı oldu. Bir ideologi adı çağrışımı var onda.
Kısacık ömrümüzde “ben” olarak adlandırdığımız bir şeyden haberdarızdır. “Benimiz” diye bildiğimiz şey bedenimizin hiçbir, “kellemiz” de dahil olmak üzere, bedenimizin hiçbir parçası değildir. Bunu kabul etmek gayet kolay; ama “benimiz”, bedenimizin bütünü, tamamı da değildir. Çünkü benimiz, bedenimize sıkışıp kalmamış; bütün ömrümüze yayılmıştır. Ruh ve madde birliği de “ben” dediğimizi izaha kâfi gelmez. Her “ben”, bir ömürdür. Fertlerin de, milletlerin de bir ömrü vardır. Yaşadığına şahit olunan fertler de, milletler de ömürlerinin bir yerindedirler. Hem, Neredeyim?, hem de Neredeyiz? Sorusu uykudan kalkmışlık belirtisidir.
Bir kez nerede olduğumuzu sorduysak, bir yaşanmışlığı itiraf etmekle kalmayız; aynı zamanda yaşanmışlığın ürün olarak, “ben”i, “biz”i verdiğini kabul ile ihata edilmiş oluruz. “Ben” ve/veya “biz” tarihin muhitidir. Uyku, narkoz veya büyü sebebiyle, herhangi bir milletin, bu arada Türk milletinin tarihini hepimize yutturabilirler. Bu yutturmacanın en parlak afirmasyonu tarihi yapmak ve yazmak ifadelerinde gizlidir. Uyanma fırsatı tarihin yapılmadığını ve yazılmadığını anlama fırsatı demektir . Tarih yapılmıyor ve yazılmıyorsa, ne oluyor? Uyanış bize öğretiyor ki, tarihe giriliyor ve tarihten çıkılıyor. Çünkü tarih insanların icat ve imal ettikleri bir şey değil. İnsanlar “tarihlendirme” hevesine kapılabilir; ama tarihin, ne ile olursa olsun, bir şeyle tahdit edilmesi faaliyetine insanın takati yetmez.
Toplum veya kavim olarak da, tüm insanlık olarak da elimizde kendi tarihimizin mahsulünü bulunduramayız. Bilakis, mahsul olan biziz. Biz tarihin ürünüyüz ve tarihin elindeyiz. Bu anlamda bir “Türk tarihi” safsatadan ibarettir. Esas olan tarihe mahsus Türk’tür, dikkate değer olan tarihin Türk’ü, sahiciliğine kanaat getirdiğimiz Türk, tarihle anlama kavuşmuş olan Türk’tür. Türk nedir? Bu suale cevap verip tarihi anlayamazsın. Tarih nedir? Bu suale cevap verebilirsen; Türk’ü anlaman gayet kolaydır. Şu ki, Türk tarifinden hareketle tarihî bir kavrayışa ulaşmanın imkânı yoktur. Mümkünat dahilinde olan tarihî bir kavrayışa sahip olduktan sonra Türk’ün yerini tespittir. Kıyafet hakkında bir fikrin olmadan neyin Türk’e yakıştığını bilemezsin.
Türk tarihe İslâm’ın kılıcı olarak girince, zenginiyle fakiriyle, Latiniyle Cermeniyle, Avrupalıları Haçlı Seferleri için heyecana getirmenin en mukni bahanesi bulunmuş oldu. 1918 yılında Birinci Cihan harbi sona erince Avrupalı başka bir bahaneyi, Türk’ü tarihten silmenin bahanesini ele geçirdi. Neredeyim? Yukarıda zikrettiğim iki bahanenin arasındayım. Neredeyiz? Yukarıdaki iki bahaneyi zikre değer buluyorsak, bunların birer bahane olduğunu zikredenler arasındayız.
Biz Türkler 1914-1918 yıllarında cereyan eden savaşa Cihan Harbi dediğimiz gibi, “seferberlik” de deriz. Çünkü biz Türkler tarihten silinme tehlikesi karşısında seferber olduk.
Tarihten silinme tehlikesi karşısında olan Ermeniler, Grekler, Yahudiler, Çerkezler, Arnavutlar, Araplar, Kürtler değildi. Biz Türkler seferber olduk ve çabalarımız hayrımıza sonuç vermedi; başarısızlığa uğradık. Başarısızlığa uğramış olmamız tarihten silinmekle neticelenmeli değil miydi? Uykuda olduğumuz için tarihten silindiğimizin farkında mı değiliz? İstiklâl Harbi vermiş olmamız tarihteki yerimizi koruduğumuzu ispat etmiyor mu?
Neredeyizim?
*İsmet Özel, Rasathane, 23 Eylül 2009
alintiyazi@gmail.com
Neredeyizim
Bir mısraında “Bana soru sor artık/ beni kurtarma, konuştur” diyen "Özel Şair" kurtarıcı aramak yerine soru sormaya, sorulara cevap bulmaya ve cevaplardan yeni sorular ve sorun alanları oluşturmaya; son yıllarda özellikle “Türklük” kavramına yeni boyut ve derinlikler katmaya, kazandırmaya yoğunlaşmış gözüküyor.
Her ne kadar bir gazete köşesinde yazmaya 04 Ağustos 2003 tarihinde son verse de “serpilmeye” ve “coşturmaya” devam ediyor. Son zamanlarda yazdığı şiirlerinin kalitesi eskilerinin çok uzağında gözükmekle beraber yaptığı konuşma ve yazılarında uyku tutmaz/bilmez nöbetçiliğini sürdürüyor.
Şûle Yayınları, İsmet Özel’in 1970-80’li yıllarda Yeni Devir gazetesinde yazdığı köşe yazılarını –belli ki İsmet Özel’in seçkisi olarak- “Şairin Devriye Nöbeti” üst başlığıyla yayımlamaktadır. Bunlardan ilki Ağustos 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-1: Tok Kurda Puslu Hava, ikincisi Eylül 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-2: Bileşenleriyle Basit, üçüncüsü Ekim 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-3: Neredeyizim, dördüncüsü Kasım 2009’da Şairin Devriye Nöbeti-4: Ebrulî Külâh isimleriyle okuyucunun dikkatine getirildi.İsmet Özel her ay bir tanesinin tedavüle çıktığı kitapların her birine ayrı ayrı Ön söz yazıyor. Biz serinin üçüncü kitabı olan “Neredeyizm”e yazdığı Ön Söz’ü buraya alıntıladık.
Neredeyizim*
Dünya hayatı olarak bildiğimiz ilişkiler yumağı bize kendiliğinden bir bilme gücü takdim etmez. Etmedi, etmiyor, etmeyecek. Oysa alışkanlıklar zinciri uyarınca yaşamak bize olağan gelir, tabiî görünür. Uykudayızdır veya narkoz altında. Ya kendi isteğimize bağlı, kendi girişimimizin sonucu olarak uyumuş veya başkalarının marifetiyle uyutulmuşuzdur. İşte bu durumlarda, şuurumuzun askıya alındığı böyle durumlarda, kendimize “Neredeyim?” sualini açamayız. Kendimizi “Neredeyim?” sualine açabilmemiz için uykululuk halini terk etmemiz zarureti vardır. Rüyamızda ne olmuştu? Rüya hakkında konuşma imkânı bize sadece sona ermiş bir rüya dolayısıyla bahşedilir. Acaba niçin rüya gördüm? Bir sual sormanın , bir suale açılmanın bahse konu edilebilmesi için “insan” adını taşıyan varlığa onun bir canlı türü oluşu sebebiyle değil; kendine mahsus şekle kavuşmak için zamana muhtaç bir vakıa oluşu sebebiyle işaret ederiz. İnsana kendimizi o kategoriye koymak isteğiyle işaret ederiz.Kolayca soru sorma aşamasına gelinebildiği hissine kapılmayın. Bilin ki sorular zamanı, zaman soruları gerektiriyor. Her şeyi, her yerde , her zaman soramıyoruz. Soru sorabilecek hale gelmemizin şartlarını sıraya sokarsak meramımızı anlatmada bir kolaylık ele geçirebiliriz belki. Madde bir: Nerede olduğumuz nasıl olduğumuzun türevidir. “Nasıllığımız” doğurgandır veya kısırdır. Madde iki: Şuura varmak uyanmayla mümkündür; uyanmaya uyanma diyebilmemiz ancak şuur edinmemizin akabindedir. Nerede olduğumuza dair merak, ancak uyandığımız zaman, uyandırıldığımız zaman içimizde doğar, içimize doğar. Elbet bir ihtimal daha var, o da, madde üç: Bize nerede olduğumuz sorusundan uzak duralım diye sihir yapılmış da olabilir. Böylesi bir hal karmaşıktır. Bilgilenmemiz için bilinçli olmaya adeta mahkum, bilince varmak için de bilgilerden istifade etmeye mecbur oluruz. İçinde yer aldığımız mekânı üzerimizdeki büyü kaldırılmadan sorgulamak altından kalkabileceğimiz iş değil.
Rüyalarını bize anlatanlar: “Filânca yerdeymişiz” der; ama nerede olunduğundan pek emin değildir. Zira, sözlerinin devamında: “Sonra orası falanca yer oluyor” diyecektir. Hep biliriz ki, rüyalarda mekânı dünyevi kıstaslarla ölçemeyeceğizdir. Bununla birlikte rüyalarda şahsımız ve mekânımız yek diğeriyle örtüşür, yani rüyalarda hep nerede olmamız gerekiyorsa oradayızdır. Rüyada yer yadırganmaz. “Yerimizi yadırgamak” dünyevîliğimizin, dünyevîlik bilincimizin bir nişanesidir. Dünyadaki yerini yadırgayan her kim olursa olsun, ahret hissine yabancı kalamaz. Tersi daha doğru: Dünyada yerini yadırgamayan her kim ise, o, ahret hissine bütünüyle yabancı kalır. Yaşıyor isek, hayatiyet sahibi isek, dünyanın veya ahretin yabancısı olma şartı altında yaşıyoruzdur; üçüncü bir şık yoktur.
Neredeyiz? Bizler, dünyada ne kadar insan varsa, hepimiz bir çok sebepten ötürü; ama bilhassa şerefimizi taşıyabilmemiz için, bir birimize bu suali açmamız gerekiyor. Eğer kendisine bu suali açabileceğimiz bir diğer insan bulamadıysak; ifadeyi değiştirmeye mecbur kalırız: Neredeyim? Teker teker her birimizin kendine bu suali kendine gelmek, kendinde kalmak için açması gerekiyor. Aklımı başıma devşirebilmek kastıyla her iki suali birleştirdim. Ben her iki suali birleştirmekten başka çare bulamadım. Çünkü ne ‘biz’in kimlerden teşekkül ettiği bellidir, ne de ‘biz’de yer alacak kimselerin ne idüğü belirgindir. Meydana gelen alışıma “Neredeyizim” adını verdim. Yakışıklı oldu. Bir ideologi adı çağrışımı var onda.
Kısacık ömrümüzde “ben” olarak adlandırdığımız bir şeyden haberdarızdır. “Benimiz” diye bildiğimiz şey bedenimizin hiçbir, “kellemiz” de dahil olmak üzere, bedenimizin hiçbir parçası değildir. Bunu kabul etmek gayet kolay; ama “benimiz”, bedenimizin bütünü, tamamı da değildir. Çünkü benimiz, bedenimize sıkışıp kalmamış; bütün ömrümüze yayılmıştır. Ruh ve madde birliği de “ben” dediğimizi izaha kâfi gelmez. Her “ben”, bir ömürdür. Fertlerin de, milletlerin de bir ömrü vardır. Yaşadığına şahit olunan fertler de, milletler de ömürlerinin bir yerindedirler. Hem, Neredeyim?, hem de Neredeyiz? Sorusu uykudan kalkmışlık belirtisidir.
Bir kez nerede olduğumuzu sorduysak, bir yaşanmışlığı itiraf etmekle kalmayız; aynı zamanda yaşanmışlığın ürün olarak, “ben”i, “biz”i verdiğini kabul ile ihata edilmiş oluruz. “Ben” ve/veya “biz” tarihin muhitidir. Uyku, narkoz veya büyü sebebiyle, herhangi bir milletin, bu arada Türk milletinin tarihini hepimize yutturabilirler. Bu yutturmacanın en parlak afirmasyonu tarihi yapmak ve yazmak ifadelerinde gizlidir. Uyanma fırsatı tarihin yapılmadığını ve yazılmadığını anlama fırsatı demektir . Tarih yapılmıyor ve yazılmıyorsa, ne oluyor? Uyanış bize öğretiyor ki, tarihe giriliyor ve tarihten çıkılıyor. Çünkü tarih insanların icat ve imal ettikleri bir şey değil. İnsanlar “tarihlendirme” hevesine kapılabilir; ama tarihin, ne ile olursa olsun, bir şeyle tahdit edilmesi faaliyetine insanın takati yetmez.
Toplum veya kavim olarak da, tüm insanlık olarak da elimizde kendi tarihimizin mahsulünü bulunduramayız. Bilakis, mahsul olan biziz. Biz tarihin ürünüyüz ve tarihin elindeyiz. Bu anlamda bir “Türk tarihi” safsatadan ibarettir. Esas olan tarihe mahsus Türk’tür, dikkate değer olan tarihin Türk’ü, sahiciliğine kanaat getirdiğimiz Türk, tarihle anlama kavuşmuş olan Türk’tür. Türk nedir? Bu suale cevap verip tarihi anlayamazsın. Tarih nedir? Bu suale cevap verebilirsen; Türk’ü anlaman gayet kolaydır. Şu ki, Türk tarifinden hareketle tarihî bir kavrayışa ulaşmanın imkânı yoktur. Mümkünat dahilinde olan tarihî bir kavrayışa sahip olduktan sonra Türk’ün yerini tespittir. Kıyafet hakkında bir fikrin olmadan neyin Türk’e yakıştığını bilemezsin.
Türk tarihe İslâm’ın kılıcı olarak girince, zenginiyle fakiriyle, Latiniyle Cermeniyle, Avrupalıları Haçlı Seferleri için heyecana getirmenin en mukni bahanesi bulunmuş oldu. 1918 yılında Birinci Cihan harbi sona erince Avrupalı başka bir bahaneyi, Türk’ü tarihten silmenin bahanesini ele geçirdi. Neredeyim? Yukarıda zikrettiğim iki bahanenin arasındayım. Neredeyiz? Yukarıdaki iki bahaneyi zikre değer buluyorsak, bunların birer bahane olduğunu zikredenler arasındayız.
Biz Türkler 1914-1918 yıllarında cereyan eden savaşa Cihan Harbi dediğimiz gibi, “seferberlik” de deriz. Çünkü biz Türkler tarihten silinme tehlikesi karşısında seferber olduk.
Tarihten silinme tehlikesi karşısında olan Ermeniler, Grekler, Yahudiler, Çerkezler, Arnavutlar, Araplar, Kürtler değildi. Biz Türkler seferber olduk ve çabalarımız hayrımıza sonuç vermedi; başarısızlığa uğradık. Başarısızlığa uğramış olmamız tarihten silinmekle neticelenmeli değil miydi? Uykuda olduğumuz için tarihten silindiğimizin farkında mı değiliz? İstiklâl Harbi vermiş olmamız tarihteki yerimizi koruduğumuzu ispat etmiyor mu?
Neredeyizim?
*İsmet Özel, Rasathane, 23 Eylül 2009
30 Kasım 2009 Pazartesi
Kutlama
Kanun yapıcıların hükümlerinin para etmediği; onların çıkardığı kanunlarla hüküm vermesi gerekenlerin her türlü hukuksuzluğu yaşattığı bu vasatta, düzensizliklere son verme iddiasıyla 30 Kasım 2007 Cuma günü kurulan “Ebedi Nizam Partisi”nin bu gün ikinci sene-i devriyesi.. Titirçiler olarak Ebedi Nizamcılara, kuruluşlarının yıl dönümlerinde bu vatan ve millete, hatta nizama susamış tüm insanlığa bir an önce beklenen, istenen düzeni getirebilecekleri günlerin yakın olmasını ve hayırlara vesile olmalarını diliyoruz.
29 Kasım 2009 Pazar
Karartmacıların Eli İzmir'e Uzandı
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
Ege'nin İncisi Şirin İzmir...
mehmetnatik1@gmail.com
Ege'nin İncisi Şirin İzmir...
Son zamanlarda yeniden ülke gündeminin birinci sırasına oturdu...
Hakkındaki onca güzellemeye rağmen elinde taş ile DTP konvoyuna öfke kusan sarışın genç kızın görüntüsü medyada arz-ı endam edince bütün olumsuz sıfatları bünyesinde toplayan bir şehir haline geliverdi...
Anlayacağınız karizma fena halde çizildi...
İzmir'e atfedilen bütün güzel sıfatların aslında sanal olduğundan dem vurulan yazılar ve yorumların hesabı yok...
Bir çok ilimiz zaman zaman gündeme gelir ve tartışılır ama her şeyi ile tartışılan nadir illerimizden birisidir İzmir...
Konum belirleyici sıfat yüklerler ona...
Özellikle konu laiklik ve çağdaşlık(!) olunca İzmir'e özel bir önem atfedilir...
Laikçiler nedense İzmir'i kendilerinin zapt edilmemiş son kalesi olarak görmeye başladıktan sonra makyaj bozulmaya yüz tuttu...
O saatten sonra İzmir'in ne faşistliği kaldı ne de gericiliği-yobazlığı...
İzmir hiç de hak etmediği garip tanımlamaların içinde buldu kendisini...
Ağzı dili yok ki kendisini savunsun...
Bir kaç ağzı bozuk ve faşist zihniyetli insanın ön ayak olması ile uzun soluklu bilinç kirliliği koskoca bir il ve halkını hiç de hak etmedikleri bir tanımlamayla tarif edilir duruma getirdiler...
Zor silinir bir imaj İzmirli'nin ve İzmir'in boynunda asılı kaldı...
Aslında İzmir'in bu hale gelmesi son yılların eseri değil...
Fitil çok önceden ateşlenmişti...
Blog'umuza alıntıladığımız Kaotisyen Ertuğrul Özkök'ün yazısında övgüler dizdiği Levanten kızı Chantal'ın Ankara'da başörtüsü yasağını protesto eden bir grup göstericiye karşı yaptığı eylem ile İşte cesur kız verilmişti...
Ergenekon İzmir'e de uzandı ve ayrımcılığın ve bölücülüğün simgesi haline getirdi Egenin İncisini...
Karartmacılar İzmir'i kararttılar...
İzmir bunu hak etmiyor...
İzmir halkı fena dolduruşa geldi...
İzmir halkı bu kötü imajı umarız en kısa zamanda siler...
Özköklerin, özdillerin ve arıtmanların ağzına değil özköklerine, özdillerine ve arıtılmış hallerine bakmak lazım...
28 Kasım 2009 Cumartesi
26 Kasım 2009 Perşembe
Toplumun Sac Ayakları
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
Blog'umuza alıntıladığımız Ahmet Altan'ın yazısı bana yıllar önce bir gazeteci arkadaşım ile yaptığımız bir sohbeti hatırlattı.
mehmetnatik1@gmail.com
Blog'umuza alıntıladığımız Ahmet Altan'ın yazısı bana yıllar önce bir gazeteci arkadaşım ile yaptığımız bir sohbeti hatırlattı.
28 Şubatın arefesinde diyebileceğimiz günlerdi.
Hatırlayın o günleri...
Süreç kesintisiz devam etmiş ve Güneydoğuda faili meçhullerin ayyuka çıktığı zor zamanlarda sınırlar zorlanmıştı.
Her ne kadar literatüre faili meçhul diye girse de aslında faili malum diye nitelemek daha doğru olur zira tetiği çeken eller ferdi olarak bilinmese de zihniyet olarak hepsi biliniyordu. Sadece korku imparatorluğunun sesini yükselteceklere zarar vereceği endişesi insanları suskunluğun zindanlarına hapsediyordu...
Adına Hizbullah dedikleri vahşetin kitabını yazan bir örgütün Daha çok PKK'ya yönelik operasyonlar için kendine faaliyet alanı oluşturmuş yöre halkının dini hassasiyetlerini kullanarak terör örgütünün halkın değerlerini de hiçe sayması yönündeki pervasızlığına karşı bir savunma mekanizması olarak sahnede yer alması sağlanmıştı...
İlk günlerde adı ve mücadele ettiği kesime karşı duyulan tepki ile ülkenin her yanında dini hassasiyete sahip çevrelerin avam kesiminde sempati uyandırmıştı...
Sempati avam kesimiyle sınırlı kalmamış güya kanaat önderi tabir edilen bazı çevrelerin idarecilerini de etkisi altına almıştı...
Onlar kendilerini iyi bilirler...
Aklı selim sahibi kişiler ise bu örgütün yapılanmasında ve icraatlarındaki anormallikleri görüp ufukta beliren tehlikeyi fark ederek uzak durmayı ve etrafı uyarmayı da ihmal etmemişlerdi.
Lakin bu tavır bir müddet sonra onların da hedef tahtasına koyulmasına bir engel teşkil etmemişti.
Onlara göre uzak duranlar Bush mantığı olarak tebarüz eden ya bendensin ya da karşı taraftan mantığının öncülüğünü yapıyorlardı.
Ne zaman ki aynı inanca sahip olduklarını ifade ettikleri kesimi de hunharca katletmeye başladılar işte film orada koptu...
Örgüt o saatten sonra asıl senaryoyu sahnelemeye başladı.
Önce ilk çıkış yeri olan yörede sonra ülke çapında derin bir nefretin hedefi oldular.
Katliamlar ve uyguladıkları yöntemler insanlık dışı idi..
Sonrası bütün ülkenin gözü önünde cereyan etti.
Top yekün tasfiye...
Hem medyanın acımasız bir aşağılama kampanyasıyla çorap söküğü gibi bütün pislikleri ortaya saçıldı...
Hem de bu tip örgütlenmelerde umulmayan bir acemilik ve sığlığın örneğini sergilediler(!)...
Öyle ki dönemin güvenlik güçleri her türlü dökümana rahatlıkla ulaştılar.
Sanki birileri servis ediyor gibiydi.
Görsel ve yazılı basın ise Hizbullah isminden her bahsettiğinde hizbulvahşet ifadesi ile eşdeğer bir anlam yüklüyordu bu ifadeye...
Maksat hasıl edicilerin amaçlarına hizmet çerçevesinde bunun benzeri zihin kirliliği operasyonları arşivine bir dosya daha ilave ettiler...
Kaçınılmaz bir şekilde Hizbullah kavramı zihinlerde vahşeti çağrıştırır hale gelmişti.
Üstelik oynanan oyunda en ağır bedeli ödeyenler de korkunç cinayetlere kurban gidenler, onları bu anlamsız cinayetlerle kaybetmenin acısını yüreklerinin taa derinliklerinde hisseden ve acılarına hiç ortak bulamayan kayıp yakınları ile toplumun geniş bir kesimi olmuştu...
Dertlerini kimseye anlatamamanın acısını da maalesef ömürlerinin sonuna kadar sinelerinde taşıyacaklar.
Ne korkunç bir travma değil mi?
Acı olan bir şey daha var bu travmaya sebep olanlar hiç bir şey olmamış gibi davranıyorlar...
Halbuki erbabı ve kavramı gerçek anlamından saptıranlar iyi bilir ki vahşetle nitelemenin kendisi bir vahşettir.
Ama maksat hasıl olmuş ve insanlar bu ismi anmaktan korkar hale gelmişler, duyan geniş bir kesimin zihninde ise nefret hisleri uyandırmayı başarmışlardı...
Hatta adı Hizbullah olan yöre halkından vatandaşlar korktukları için mahkeme kararıyla isimlerini değiştirmek cihetine gittiler.
Halen halkın bilinçaltında etkisini sürdürmektedir.
İslam denince terörün algılanması gibi düşünün siz bunu...
İşte böyle bir vasatı yaşadığımız o günlerde henüz olaylar küllenmeye yüz tutmuşken travmayı yaşatan toplum mühendisleri kesiminin ana aktörleri yaptıkları icraatın halka yansımasının etkilerini sonradan gözlemleyerek yanlış giden birşeyler olduğunu fark etmişler ve onlardan birisi gazeteci arkadaşa şöyle bir itirafta bulunmuş...
"Bu toplumu ayakta tutan üç sac ayağı vardı...
Din, tarikatlar ve cemaatlar...
Biz her üçünü de kırmayı başardık...
Lakin yerine ikame etmek istediğimiz şeyler de etkili olmuyor.
İşin doğrusu bu saatten sonra nasıl bir tavır alacağımızı da kestirebilmiş değiliz..."
Evet nasıl bir tavır alacaklarını kestirebilmiş olmadıkları yaşadıklarımıza bakınca belli oluyor...
Birileri hala direnmeye ve topluma deli gömleği giydirmeye çalışıyor...
Ahmet Altan'ın yazısına konu ettiği üçleme bunun tezahürüdür...
Bahsedilen üçleme şimdiye kadar hiç bu kadar güven erozyonuna uğramamıştı...
Maalesef acı olan ne biliyor musunuz?
Bahsi geçen üçlemenin de kavram kaymasına uğramasıyla zihinlerde gerçek algılarından uzaklaşmasıdır...
Bu daha ağır bir travmanın ayak sesleridir.
Ve telafisi uzun zaman alır.
Ülkenin yasama ve yürütme mekanizmaları zaten çok önceden zedelenmiş ve içeriği hem içeriden hem de dışarıdan darbelerle güven kaybına uğratılmıştı.
Bir toplum düşünün ki yaralanmamış tek bir değeri ve kurumu kalmamış...
Halimiz nice olur???
Ama herşeye rağmen yürekler umut taşımaya devam ediyor ve edecek de...
Ayağı çarıklı erkanı harp bunu da atlatacaktır.
Su akar mecrasını bulur...
25 Kasım 2009 Çarşamba
Dersim Meselesinde Şecaat Arzetmek
MEHMET NATIK'IN İZLENİMLERİ
mehmetnatik1@gmail.com
CHP Genel Başkanının çizdiği tabloya ve oluşturduğu görüntüye bakar mısınız?
Yine o meşhur hamaset ve şecaat duygusuyla yüklü ses tonunu kullanarak dün haftalık grup toplantısı konuşmalarından birisini daha yaptı.
Çizdiği performans müthiş...
Yaşından umulmayacak bir cevvallik ve ataklık söz konusu...
Allah nazardan saklasın.
Allah onu CHP'nin başından eksik etmesin...
İyi ki var...
Allah uzun uzun ömürler versin...
Yaptıkları konuşmada malum üzere parti başkanları bir çok konuya değinirler... Kimisi gündeme dairdir. Kimisi de gündem oluşsun diye ifade edilen meselelerdir...
Biz konuşmanın satır başlarından bir tanesine değineceğiz...
Zira bu konu kanayan yaraları sarmak üzere oluşturulan bir projenin üzerine hışımla giderken kötü bir örneklemeyle başka bir yarayı derinlemesine kanatarak çetrefilli bir pozisyonla yaptıkları hatayı düzeltmek için hata üzerine hata yapan CHP temsilcisi, eski dışişleri bürokratı, eskiden de dokunulmaz, şimdi de dokunulmaz Bay Onur Öymen'ın TBMM Genel Kurulu kürsüsünde anaların ağlamasını eleştirirken Dersim Meselesini diline dolamasıyla başladı...
Zaten adrenalinin her zaman yüksek olduğu ülkemizde gündem içinde gündem oluştu...
Tam bir sarmal çık işin içinden çıkabilirsen.
Siz kalkın anaları ağlatın, Kanayan yaraların sarılmasına karşı çıkarken kabuk bağlamış yaraları kanatın. İsyan olduğu bile şüpheli olan bir meselede düştüğünüz zor durumdan çıkmak için meseleyi gündemden düşüreyim derken farklı ithamlarla gündemi sıcak tutmaya devam edin...
Şuna bakar mısınız?
Baskın çıkmak için Bay Baykal:
"Türkiye Dersim'i konuşuyor. Sadece Dersim değil ki. Yozgat'ta, Bolu'da isyanlar var, bir sürü isyanlar var. Bu durum kimliğe saldırı, etnik saldırı olarak düşünülmemeli.
Herkes kendi konumunu korumaya çalışıyor, otoritesini korumaya çalışıyor. Kolay bir dönüşüm değil. Yüzyıllık alışkanlıklar var. Bunları kimse bir mezhep tartışmasının, kimlik tartışmasının içine sürüklemeye kalkmasın. Olay bu değil. Başbakan ve başkalarının kullanmaya çalıştığı bu olay öyle değildir.
El Beşir'in 300 bin kişiyi öldürme katliamına "katliam" değildir diyen sen nasıl olur da, 62 yıl önce yaşanmış yüreğimizi kanatan o acı olaylar için böyle demeyi, bu sözleri nasıl içine, beynine, yüreğine sindirebilirsin. Ayıp olan bu. Yanlış olan bu.
Aleviler'den sana hayır yok, başka kapıya Başbakan.
Üzüntü verici olan bir Başbakan'ın bu manzara içinde olmasıdır. Kendisini buna layık görebilmiş olmasıdır. Biz acılarımızı yüreklerimize gömüyoruz. Aleviler bir günden bir güne böyle bir istismarın içine girdiler mi? Onlar incinsen de incitme diyor.
Bunu milletimiz gördü. Bu kampanyaya aklı başında kimse alet olmayacaktır. Biz bu konuda yıllardır samimiyetimizi ortaya koymuşuz. Hiçbir sarsılmayı kırılmayı gerçekleştiremeyecektir. Hz. Muhammed'i Hz. Ali'den ayırmak mümkün değildir. Hz. Ali'yi Mustafa Kemal'dan ayırmak mümkün değildir.
Bu beraberlik Türkiye'nin temelidir. Bu zinciri kimsenin kırması mümkün değildir.
Bunları yaşadık, bu üzüntüleri hep birlikte yaşadık. Milletimiz bunları en doğru şekikde değerlendirecek, değerlendiriyor. Böyle oyunların daima CHP'ye yönelik olarak sıkıştıkları zaman tezgahladıklarını biliyoruz. Kimse merak etmesin, bize zarar veremeyecektir.
Başbakan'a sorumluluğunu idrak etmeyi tavsiye ediyorum. Çok yanlış söylemlerin içine düştü. Bu olayların içinde yer alan insanları kahramanmış gibi göstermeye çalıştı. Sıkışınca CHP'ye saldırdı. Demek ki Başbakan'ın sıkıştığı zaman gözden çıkaramayacağı hiçbir değer yoktur." diyor.
Hadi çık işin içinden!!!?
Birbirinden kötü benzetmeler ve yakıştırmalarla dolu bir hamaset kervanı...
Neresine el atacaksınız ki???
Aklı sıra baskın basanındır mantığı ile hareket etmeye çalışıyor.
Ama aması var... Kontrolü kaybediyor...
Bütünleşme projesini hayata geçirmeye çalışanlar sanki Dersim'de de anaların ağladığı söylediler.
Oynamam diyen de, oyunbozan da, sui emsal ile ortalığı karıştıran da, şecaat arzederken kendi kendini topuğundan vuran da, sonrası gelişmelerde suçlayıcı pozisyona giren de her türlü meseleyi kendi çıkarları adına kullanan da aynı zihniyet...
Bu zihniyetin devam etmesinin şöyle bir faydasını bu ve gelecek kuşaklar görmeye başlayacak galiba....
Tartışılamayan konuların tartışılmasını sağlıyor bu zihniyetin yeni dönem temsilcileri...
Öyle ya hiç bir yanlışın milletin gözünden kaçmaması lazım.
Ders verenler ders vermeye devam ediyorlar...
mehmetnatik1@gmail.com
CHP Genel Başkanının çizdiği tabloya ve oluşturduğu görüntüye bakar mısınız?
Yine o meşhur hamaset ve şecaat duygusuyla yüklü ses tonunu kullanarak dün haftalık grup toplantısı konuşmalarından birisini daha yaptı.
Çizdiği performans müthiş...
Yaşından umulmayacak bir cevvallik ve ataklık söz konusu...
Allah nazardan saklasın.
Allah onu CHP'nin başından eksik etmesin...
İyi ki var...
Allah uzun uzun ömürler versin...
Yaptıkları konuşmada malum üzere parti başkanları bir çok konuya değinirler... Kimisi gündeme dairdir. Kimisi de gündem oluşsun diye ifade edilen meselelerdir...
Biz konuşmanın satır başlarından bir tanesine değineceğiz...
Zira bu konu kanayan yaraları sarmak üzere oluşturulan bir projenin üzerine hışımla giderken kötü bir örneklemeyle başka bir yarayı derinlemesine kanatarak çetrefilli bir pozisyonla yaptıkları hatayı düzeltmek için hata üzerine hata yapan CHP temsilcisi, eski dışişleri bürokratı, eskiden de dokunulmaz, şimdi de dokunulmaz Bay Onur Öymen'ın TBMM Genel Kurulu kürsüsünde anaların ağlamasını eleştirirken Dersim Meselesini diline dolamasıyla başladı...
Zaten adrenalinin her zaman yüksek olduğu ülkemizde gündem içinde gündem oluştu...
Tam bir sarmal çık işin içinden çıkabilirsen.
Siz kalkın anaları ağlatın, Kanayan yaraların sarılmasına karşı çıkarken kabuk bağlamış yaraları kanatın. İsyan olduğu bile şüpheli olan bir meselede düştüğünüz zor durumdan çıkmak için meseleyi gündemden düşüreyim derken farklı ithamlarla gündemi sıcak tutmaya devam edin...
Şuna bakar mısınız?
Baskın çıkmak için Bay Baykal:
"Türkiye Dersim'i konuşuyor. Sadece Dersim değil ki. Yozgat'ta, Bolu'da isyanlar var, bir sürü isyanlar var. Bu durum kimliğe saldırı, etnik saldırı olarak düşünülmemeli.
Herkes kendi konumunu korumaya çalışıyor, otoritesini korumaya çalışıyor. Kolay bir dönüşüm değil. Yüzyıllık alışkanlıklar var. Bunları kimse bir mezhep tartışmasının, kimlik tartışmasının içine sürüklemeye kalkmasın. Olay bu değil. Başbakan ve başkalarının kullanmaya çalıştığı bu olay öyle değildir.
El Beşir'in 300 bin kişiyi öldürme katliamına "katliam" değildir diyen sen nasıl olur da, 62 yıl önce yaşanmış yüreğimizi kanatan o acı olaylar için böyle demeyi, bu sözleri nasıl içine, beynine, yüreğine sindirebilirsin. Ayıp olan bu. Yanlış olan bu.
Aleviler'den sana hayır yok, başka kapıya Başbakan.
Üzüntü verici olan bir Başbakan'ın bu manzara içinde olmasıdır. Kendisini buna layık görebilmiş olmasıdır. Biz acılarımızı yüreklerimize gömüyoruz. Aleviler bir günden bir güne böyle bir istismarın içine girdiler mi? Onlar incinsen de incitme diyor.
Bunu milletimiz gördü. Bu kampanyaya aklı başında kimse alet olmayacaktır. Biz bu konuda yıllardır samimiyetimizi ortaya koymuşuz. Hiçbir sarsılmayı kırılmayı gerçekleştiremeyecektir. Hz. Muhammed'i Hz. Ali'den ayırmak mümkün değildir. Hz. Ali'yi Mustafa Kemal'dan ayırmak mümkün değildir.
Bu beraberlik Türkiye'nin temelidir. Bu zinciri kimsenin kırması mümkün değildir.
Bunları yaşadık, bu üzüntüleri hep birlikte yaşadık. Milletimiz bunları en doğru şekikde değerlendirecek, değerlendiriyor. Böyle oyunların daima CHP'ye yönelik olarak sıkıştıkları zaman tezgahladıklarını biliyoruz. Kimse merak etmesin, bize zarar veremeyecektir.
Başbakan'a sorumluluğunu idrak etmeyi tavsiye ediyorum. Çok yanlış söylemlerin içine düştü. Bu olayların içinde yer alan insanları kahramanmış gibi göstermeye çalıştı. Sıkışınca CHP'ye saldırdı. Demek ki Başbakan'ın sıkıştığı zaman gözden çıkaramayacağı hiçbir değer yoktur." diyor.
Hadi çık işin içinden!!!?
Birbirinden kötü benzetmeler ve yakıştırmalarla dolu bir hamaset kervanı...
Neresine el atacaksınız ki???
Aklı sıra baskın basanındır mantığı ile hareket etmeye çalışıyor.
Ama aması var... Kontrolü kaybediyor...
Bütünleşme projesini hayata geçirmeye çalışanlar sanki Dersim'de de anaların ağladığı söylediler.
Bir sözcüsünün sarfettiği bir cümlenin bir partiyi ne hale getirdiğini görüyorsunuz değil mi?
Oynamam diyen de, oyunbozan da, sui emsal ile ortalığı karıştıran da, şecaat arzederken kendi kendini topuğundan vuran da, sonrası gelişmelerde suçlayıcı pozisyona giren de her türlü meseleyi kendi çıkarları adına kullanan da aynı zihniyet...
Bu zihniyetin devam etmesinin şöyle bir faydasını bu ve gelecek kuşaklar görmeye başlayacak galiba....
Tartışılamayan konuların tartışılmasını sağlıyor bu zihniyetin yeni dönem temsilcileri...
Öyle ya hiç bir yanlışın milletin gözünden kaçmaması lazım.
Ders verenler ders vermeye devam ediyorlar...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)